Δύο πρώην εραστές συναντιούνται τυχαία στο Παρίσι, έντεκα χρόνια μετά το τέλος της σύντομης σχέσης τους. Καταλήγουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του ενός, παίκτες σε μια συναισθηματική μονομαχία εν μέσω στάχτης που ακόμα βγάζει σύννεφα καπνού. Παραδέχονται, αμφισβητούν, μιλούν ανοιχτά για το πριν, την διάρκεια και το μετά. Γυρεύουν εκείνο το είδος της λύτρωσης που δίνει σκυτάλη στην απελευθέρωση. Ζυγίζουν και αναμοχλεύουν: τη δύναμη και την αδυναμία, το πάθος που έγινε βορά στη συνήθεια, το πάθος που ένωνε σώματα και ανάσες και άλλαξε σχήμα και μετατράπηκε σε αμηχανία. Οι δύο τους, ο Μιχάλης και η Αλεξάνδρα, σαν δυο μικρά παιδιά σκαλίζουν νευρικά με την άκρη των παπουτσιών τους το έδαφος μετά το απότομο τέλος ενός παιχνιδιού με ασαφείς κανόνες.
Μόνο για μια νύχτα, στο Παρίσι, 8/11/2015, στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, βυθίζονται σε υγρές ρωγμές καλύπτοντας τεχνηέντως το ουρλιαχτό του εσωτερικού τους θηρίου. Γυρνούν πίσω το χρόνο, Απρίλιο έως Σεπτέμβρη του 2004. Εξετάζουν ο καθένας με το δικό του στηθοσκόπιο τους χτύπους της καρδιάς τους, εκείνης της περιόδου.
Περνούσαν μαζί τα Σαββατοκύριακα γνωρίζοντας ο ένας το κορμί του άλλου, έγιναν κάτοικοι της προσωπικής τους γης της επαγγελίας ευτυχισμένοι, φαινομενικά, και παγιδευμένοι, ουσιαστικά, στην αγκαλιά της συνήθειας. Η ικανοποίηση της επιθυμίας άρχισε να φθίνει. Ήρθε ένα ταξίδι, ήρθε μια επιστροφή, ήρθαν οι πρώτες αθόρυβες σταγόνες μιας κρύας βροχής. Η ένωση των σωμάτων απέκτησε σχήμα απόγνωσης και μανιώδους σωτηρίας από μια σάπια σανίδα. Φόβος στο συναίσθημα και το τέλος φτάνει, ήσυχα κι απλά.
Η τυχαία συνάντηση στο Παρίσι είναι αφορμή να γίνει η βουτιά στον συναισθηματικό τους βυθό, σε μια προσπάθεια ανεύρεσης πολύτιμων κομματιών του παλιού ναυαγίου. Για να βγουν στο φως οι θησαυροί της ισορροπίας και της απαλλαγής από αυταπάτες.
Σφιχτοδεμένη πλοκή, κινηματογραφική αφήγηση με σεκάνς στιγμών, βλεμμάτων και αισθήσεων σε διέγερση και νάρκωση. Ρεαλιστικοί διάλογοι, χαμηλόφωνοι, υψηλής θερμοκρασίας. Ο Αλέξανδρος Κάσσης παρέδωσε ένα εξαιρετικό, πολυσύνθετο μυθιστόρημα μέσα στην απλότητά του για την πολυπλοκότητα, τους γκρεμούς και τα βεγγαλικά του έρωτα, για ό,τι απομένει από το "μαζί" πίσω από τη μάσκα του "ποτέ μαζί", για τη φθορά, τη συνήθεια - δίχτυ και την βαθιά αγάπη που ριζώνει για πάντα βαθιά.
Η ομορφιά της γραφής στο μεγαλείο της.
Εκδόσεις Πνοή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου