Τετάρτη 28 Απριλίου 2021

Νίκος Μπακουνάκης, Όταν έπεσα στο μελανοδοχείο

Νίκος Μπακουνάκης, Όταν έπεσα στο μελανοδοχείο



Άρτι αφιχθέν στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, το «Όταν έπεσα στο μελανοδοχείο» είναι ένα κράμα αυτοβιογραφίας, χρονικού, μελέτης και Bildungsroman. Ένας χάρτης πρόσφατης πολιτιστικής ιστορίας και μια γεωγραφία ανθρώπων και συγγραφέων στα ελληνικά και διεθνή ύδατα. Και, ανάμεσα, όλες οι μεταμορφώσεις και οι εξελίξεις που φέρνει ο χρόνος με το πέρασμά του.
 
Δημοσιογράφος, ιστορικός και συγγραφέας, ο Νίκος Μπακουνάκης, επί μία εικοσαετία υπήρξε ο "μαέστρος της ορχήστρας" του ένθετου ”Βιβλία" στο Βήμα της Κυριακής, το οποίο και ήταν το πρώτο ένθετο για βιβλία στον ημερήσιο Τύπο και έμελλε να αλλάξει ολόκληρο το δημοσιογραφικό, λογοτεχνικό και εκδοτικό τοπίο.
 
Πλήθος οι αναφορές σε σημαντικές προσωπικότητες, σε πόλεις, σε σκέψεις, στα παρασκήνια μέσα και γύρω από τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη με διασταυρούμενα πλάνα στο Παρίσι, την πόλη που δημιούργησε συναισθηματική αγωγή και θεμέλιο στο κατοπινό έργο του Μπακουνάκη.

Βασισμένος στα προσωπικά του ημερολόγια, ο βραβευμένος συγγραφέας ζωγράφισε με μελάνι έναν καμβά με τα "Βιβλία" στο προσκήνιο και με φόντο την σημαντική συνάντηση λογοτεχνίας και Τύπου.

Η αφήγηση χωρίζεται σε τρία κεφάλαια. Στο πρώτο παρακολουθούμε την ιστορία ενηλικίωσης του συγγραφέα, την επαφή του με την ανάγνωση στα παιδικά του χρόνια, την εμπειρία και τον έρωτα για το χαρτί και τις λέξεις, τις σπουδές και την είσοδό του στη δημοσιογραφία. Στο δεύτερο κεφάλαιο πρωταγωνιστούν ο Χρήστος Λαμπράκης και το σύμπαν του Βήματος. Και στο τρίτο, γίνεται πλήρης αναφορά στο ένθετο "Βιβλία" το οποίο έδωσε υπόσταση στο βιβλίο ως πολιτιστικό αγαθό αλλά και στις αλλαγές, τις τάσεις και τα ρεύματα της εποχής από το 1997 κι έπειτα.

Ο Μπακουνάκης "έπεσε στο μελανοδοχείο" και με την πένα του έδωσε στοιχεία για τον Τύπο και τη λογοτεχνία των τελευταίων 40 ετών. Το πολύ σημαντικό αυτό μυθιστορηματικό χρονικό διαβάζεται απνευστί υπό το φως της άχνας μυθικών προσώπων που διαμόρφωσαν τον συγγραφέα και, οπωσδήποτε, πολλούς από εμάς.

Σπουδαία έκδοση με μια γραφή απλή και τόσο εμβριθή ταυτόχρονα.
 

Εκδόσεις Πόλις

Παρασκευή 16 Απριλίου 2021

Robert Walser, Οι εκθέσεις του Φριτς Κόχερ

Robert Walser, Οι εκθέσεις του Φριτς Κόχερ

 
Από τους σπουδαιότερους γερμανόφωνους συγγραφείς του 20ου αιώνα, μοντερνιστής, απόλυτα αυθεντικός, ο Robert Walser, με το ύφος του, επηρέασε τα μεταγενέστερα "τέρατα" του λόγου Κάφκα και Έσσε ενώ κατάφερε μέσα από τα έργα του να περιγράψει τις πιο σκοτεινές πτυχές των ηρώων του με έναν θαυμάσια φωτισμένο τρόπο.
 
"Οι εκθέσεις του Φριτς Κόχερ" αποτελεί το πρώτο έργο του συγγραφέα που εκδόθηκε το 1904 και μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κριτική, σε εξαίρετη μετάφραση του Απόστολου Στραγαλινού.
 
Στο εισαγωγικό σημείωμα διαβάζουμε ότι το αγόρι που έγραψε αυτά τα κείμενα, πέθανε ξαφνικά μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο. Ο Walser έπεισε τη μητέρα του παιδιού να του επιτρέψει να εκδώσει αυτές τις εκθέσεις-παράσημα ενός λαμπερού μυαλού και μιας χαμένης νιότης. Χειρονομία αυτοκάλυψης και εξαφάνισης του συγγραφέα μέσα στις σελίδες για να κάνει πλάγια εμφάνιση φορώντας το δέρμα και την ταυτότητα του νεαρού Φριτς. Είκοσι μαθητικές εκθέσεις που καλύπτουν θέματα όπως η φύση, η μουσική, η μοναξιά, η φτώχεια, ο σεβασμός στους δασκάλους, είκοσι εκλεπτυσμένες αφηγήσεις εν συντομία: με αθωότητα, λυρισμό, σοφία, αφοπλιστική ειλικρίνεια, διαψεύσεις, με τον ερασιτεχνισμό ενός παιδιού και παράλληλα την δεξιοτεχνία του και την κοφτερή του σκέψη. Μετά το τέλος των εκθέσεων ακολουθούν τρία εκτενέστερα κείμενα, ομολογουμένως ωριμότερα, κείμενα-παγίδες!
 
Ευφυής γραφή. Και ένα λογοτεχνικό παιχνίδι που μονάχα ένας συγγραφέας του βεληνεκούς του Walser θα μπορούσε να πετύχει. Μια ολόκληρη εποχή κι ένας ολόκληρος μικρός καθημερινός κόσμος, "μια καρδιά" που "χρειάζεται μια αδελφική, έμπιστη καρδιά, ένα μικρό ξέφωτο στο δάσος, ένα μέρος όπου μπορεί να αναπαυτεί και να ξαπλώσει και να κουβεντιάσει".
 
 
Μετάφραση: Απόστολος Στραγαλινός
Εκδόσεις Κριτική

Κυριακή 11 Απριλίου 2021

Alberto Garlini, Όλοι θέλουν να χορεύουν

Alberto Garlini, Όλοι θέλουν να χορεύουν


Η υπόθεση του μυθιστορήματος -που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις- ξεκινά το 1975 (και καλύπτει χρονικά σχεδόν μια εικοσαετία) στην επαρχία της Πάρμας, με ένα έθιμο της τελετουργικής σφαγής του χοίρου. Παρών στο τελετουργικό είναι ο οκτάχρονος Ρομπέρτο που, εκείνη την ημέρα, αποκτά έναν καινούργιο φίλο, τον Ρικάρντο. Εντελώς τυχαία, τα δύο παιδιά συναντούν στη γύρω περιοχή τον Βίκι που τους σώζει από μπλέξιμο με μια ομάδα ναρκομανών. Το προηγούμενο βράδυ δολοφονείται ο Πιερ Πάολο Παζολίνι. Ένας κύκλος κλείνει, ένας άλλος ανοίγει, ξημερώνει μια νέα εποχή όπου ο κόσμος είναι απέραντος και η παλίρροια ξεβράζει πτώματα, με την ακροδεξιά σε άνοδο. Ο Βίκι γίνεται ένας άλλος, γίνεται συγγραφέας, γίνεται Πιερ (αναφορά και φόρος τιμής του Garlini στον Ιταλό πεζογράφο Πιερ Βιτόριο Τοντέλι που εντάσσεται ως ήρωας στην αφήγηση).
 
Τα χρόνια περνούν, τα δύο αγόρια, Ρομπέρτο και Ρικάρντο, μπαίνουν στην εφηβεία με σώματα που σπαρταρούν για ζωή, δράση και πάθος. Ο Ρικάρντο ερωτεύεται την Κιάρα, ο Ρομπέρτο ξανασυναντά τον Βίκι-Πιερ, ενώνονται για λίγο και σύντομα οι δρόμοι τους χωρίζουν.
 
Ρομπέρτο, Ρικάρντο και Κιάρα αποτελούν μια τριάδα σφιχτή σαν γροθιά. Ζουν ακραία, επιθυμούν να κατακτήσουν τον κόσμο και τον διασχίζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εντελώς μεθυσμένοι. Ο Πιερ θυμάται, μετανιώνει, αναζητά, ψηλώνει και λυγίζει διασχίζοντας μόνος του τον χάρτη του κόσμου.
 
Τέσσερις ήρωες που χορεύουν στους ρυθμούς των αλλαγών της δεκαετίας του '80, εποχής της ελευθερίας, του άκρατου καταναλωτισμού και της ξέφρενης μουσικής. Η μια μέρα γιορτή κι η επόμενη, παγωνιά. Ο έρωτας είναι ήλιος που μετατρέπεται σε ολισθηρό οδόστρωμα, η εκκωφαντική μουσική σιγεί απέναντι στη σιωπή της πέτρας και της θύελλας της ιστορίας. Μια επιθυμία για φιλιά μεγάλα σαν ωκεανούς κι ένα τελευταίο καθρέφτισμα στο νερό.
 
Ποιητικό και κοφτερό μαζί το κείμενο του Garlini, που βρίθει φιλοσοφικών συμβολισμών και αναφορών σε κορυφαία έργα της λογοτεχνίας και της ποίησης, με αυτή του Ουόλτ Ουίτμαν να πρωτοστατεί. Εκθαμβωτικής ομορφιάς γραφή, με βάθος και σκάψιμο κάτω από τη ρίζα. Η σπουδαία μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη ανέδειξε την κάθε ανάσα και την κάθε σιωπή.
 
 
Εκδόσεις ΠΌΛΙΣ