Hervé Le Tellier, Ο κλέφτης της νοσταλγίας

Ένας Γάλλος δημοσιογράφος γράφει - με το ψευδώνυμο Τζιοβάνι ντ ' Αρέτσο - συνταγές μαγειρικής υπό τη μορφή διηγήματος/χρονογραφήματος, σε ένα περιοδικό.

Μια μέρα λαμβάνει ένα περίεργο γράμμα από έναν άγνωστό του Ιταλό που υπογράφει με το ίδιο όνομα: Τζιοβάνι ντ' Αρέτσο.

Ο δημοσιογράφος ξεκινά αλληλογραφία μαζί του και στη συνέχεια, με άλλους δύο Ιταλούς που φέρουν ίδιο ονοματεπώνυμο.

Τέσσερις Τζιοβάνι ντ' Αρέτσο: ένας δημοσιογράφος, ένας ερασιτέχνης μαθηματικός στη Φλωρεντία, ένας συνταξιούχος καθηγητής γαλλικών στη Μπολόνια και ένας νεαρός κρατούμενος στη φυλακή της Πίζας. 

Συνομιλούν, κάνουν εκμυστηρεύσεις και σκέψεις μέσω επιστολών και αυτή είναι η αρχή ενός ευρηματικού "στρατιωτικού" παιχνιδιού αναμνήσεων και εμπειριών.

Γύρω από τους τέσσερις Τζιοβάνι, ένα πλήθος ανθρώπων: γυναίκες, ερωμένες, σύζυγοι, φίλοι και οικογένεια. Και ο πίνακας του Βερονέζε, " Ο Γάμος της Κανά ", ένα συνεχές εμβόλιμο πλάνο. 

Όσο οι επιστολές συνεχίζονται, οι τέσσερις ντ' Αρέτσο μετατρέπονται σε καθρέφτες αντικριστά ο ένας στον άλλο, σε ένα ανελέητο παιχνίδι ψυχολογίας, ρόλων, ταυτότητας και ανατροπών. 

Ένα ευφυές επιστολικό μυθιστόρημα με σφιχτοδεμένη πλοκή, υποδόριο χιούμορ και αναφορές σε τέχνες και λογοτεχνία.

Η γραφή του Le Tellier είναι ευφάνταστη, μεθυστική και άψογα μεταφερμένη στη γλώσσα μας από τον κορυφαίο Αχιλλέα Κυριακίδη.

Εκδόσεις Opera

Γουέντι Γκέρα, Η Κυριακή της επανάστασης

"Πώς να τα αφηγηθώ όλα αυτά χωρίς να λερώσω τις σελίδες μου;" αναρωτιέται η Κλέο, αφηγήτρια - ποιήτρια και συγγραφέας, alter ego της Wendy Guerra, σε αυτη τη μυθιστορηματική μαρτυρία που, παράγραφο την παράγραφο, γίνεται όλο και πιο βρώμικη καθώς βυθίζεται σε ένα βούρκο διαφθοράς, εξαπάτησης, προδοσίας και εγκατάλειψης.

Η νεαρή Κλέο, θρηνώντας ακόμα τον χαμό των γονιών της σε ένα μυστηριώδες τροχαίο, βρίσκει μικρή ανακούφιση από το πένθος γράφοντας. Στέλνει δείγμα γραφής της σε διαγωνισμό ποίησης στη Βαρκελώνη, κερδίζει το μεγάλο βραβείο και, ενώ εκτός Κούβας γίνεται ευρέως γνωστή, στην πατρίδα της θεωρείται παρίας.

Ταξιδεύει, μετακινείται αλλά πάντα επιστρέφει στο νησί της, γιατί χωρίς την Κούβα δεν υπάρχει, όπως ισχυρίζεται. Το καθεστώς του Κάστρο την θεωρεί ύποπτη, οι μυστικές υπηρεσίες και οι κυβερνητικοί πράκτορες μπαινοβγαίνουν στο σπίτι της. Οι συμπατριώτες της την αποφεύγουν.
Εκείνη επιμένει να γράφει και να μιλά μόνη, επιμένει να ζει σε μια χώρα που την αγνοεί. Δεν αποζητά παγκόσμια φήμη παρά να γίνει ορατή στον τόπο της, να ακουστεί η φωνή της χωρίς να προκαλέσει πανικό.

Απομονωμένη στην έπαυλη των γονιών της, υπό στενή παρακολούθηση, δέχεται την επίσκεψη ενός γοητευτικού ηθοποιού του Χόλιγουντ, ο οποίος της ζητά συνεργασία προκειμένου να γυριστεί μια ταινία για τη ζωή του πατέρα της.
 

Η συνεργασία ξεκινάει μαζί με μια ερωτική σχέση ανάμεσά τους.
 

Μέχρι που στην πορεία, η Κλέο θα έρθει αντιμέτωπη με μια πικρή αλήθεια: οι γονείς της δεν ήταν αυτό που πίστευε.
 

Η Κλέο βαδίζει σε ένα τεντωμένο σχοινί παράνοιας και από κάτω, αχανές κενό. Μια δίνη πολιτική και προσωπική που απειλεί να την αφανίσει.

Σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, η ηρωίδα εκφράζει την άρνησή της να εκπατριστεί και να σιωπήσει. Εκφράζει την απόσταση που χωρίζει την αλήθεια από το ψέμα. Εκφράζει την προσωπική της διαμαρτυρία ενάντια στη λογοκρισία σε μια χώρα που, ακόμα και σήμερα, τρέμει την ελευθερία του λόγου.

Μυθιστόρημα αυτοβιογραφικό για τον υπό εξαφάνιση εαυτό, προκλητικό και πολύπλοκο, αποπνικτικό και άκρως σαγηνευτικό.

Και η γραφή της Guerra, δονούμενη, φρενήρης και παραληρηματική, άψογα μεταφερμένη στα ελληνικά από την Ιφιγένεια Ντούμη.

Εκδόσεις Καστανιώτη

Μόνικα Οχέδα, Mandíbula

Η οικογένεια είναι κοφτερό σαγόνι, τα δόντια ξεσκίζουν σάρκες και το αίμα γίνεται ποτάμι γάλακτος. Στο λευκό του γάλακτος, χρώμα του φόβου.

Η Κλάρα είναι η νέα καθηγήτρια Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Δίγλωσσο Σχολείο Δέλτα High - School - for - Girls, που διευθύνεται από το τάγμα του Opus Dei.
 

Η Κλάρα πάσχει από αγχώδη διαταραχή, κρίσεις πανικού και εμμονές. Ντύνεται τη νεκρή μητέρα της, την κουβαλάει ως φωνή - φυλαχτό, πρότυπο, κατάρα. Η Κλάρα ζει στο λευκό του φόβου, καθρεφτίζεται σε μια ακτινογραφία σπονδυλικής στήλης, χτενίζει τα μαλλιά της με τα δόντια του σαγονιού της μητέρας της. Η Κλάρα έχει στον εγκέφαλο μια φωλιά από κατσαρίδες, γιατί οι αρνητικές σκέψεις που σκότωνε, πριν πεθάνουν, γεννούσαν αυγά. Η Κλάρα φοβάται τις μαθήτριές της. Και τα σαγόνια τους...

Οι μαθήτριες του Σχολείου Δέλτα, γόνοι πλούσιων οικογενειών, αντιδρώντας στο αυστηρό εκπαιδευτικό και - συχνά - οικογενειακό καθεστώς, παίζουν επικίνδυνα ψυχολογικά και σωματικά παιχνίδια εξουσίας και ελέγχου. Τα σώματά τους είναι ενεργά ηφαίστεια. Κάνουν ακροβατικά πάνω από την άβυσσο του τρόμου και των εκκρίσεων, μυούνται σε φρικιαστικές ιστορίες του διαδικτύου. Εφευρίσκουν τον Λευκό Θεό (άμεση παραπομπή στον κοσμικό τρόμο του Λάβκραφτ), η αόρατη παρουσία του κατοικεί μέσα τους, του αποδίδουν φόρο τιμής με αίμα, βία, διαστροφή, εκδίκηση, σαδομαζοχισμό και προδοσία.
 

Η μυρωδιά του φόβου κατακλύζει σχολικές αίθουσες, αισθήσεις και ανάσες. Κορίτσια που γεννήθηκαν κανίβαλοι διδάσκονται να γίνουν τέρατα. Όλα πολτός σε ένα σαγόνι: φαντάσματα, ζωές σε καταδίκη, φωτογραφίες, μνήμη. Όλα γίνονται ένας βουβός ψυχαναλυτής, ένα στόμα που αρνείται και αποδέχεται. Όλα, μια απαγωγή κι ένα σχέδιο για το τέλος του φόβου.

Μια κατασκότεινη διαδρομή στο πυκνό τροπικό δάσος των γυναικείων σχέσεων: μητέρας και κόρης, καθηγήτριας και μαθήτριας, κοριτσιών στην εφηβεία που κατακρεουργούν σπίτι, σχολείο και οικογένεια.

Συνταρακτικό μυθιστόρημα πολλαπλών αναγνώσεων και μια δαιμονισμένη γραφή της νεαρής Ojeda από το Εκουαδόρ. Κάθε λέξη και μια μικρή ασφυξία.
 

Οπωσδήποτε μια συγγραφέας κι ένα έργο Αποκάλυψη.

Η θαυμάσια μετάφραση ανήκει στην Ιφιγένεια Ντούμη.

ٍΕκδόσεις Σκαρίφημα

Bernardine Evaristo, Κορίτσι, γυναίκα, άλλο

Άμα - Γιάζ - Ντόμινικ
Κάρολ - Μπούμι - ΛαΤίσα
Σέρλι - Γουίνσομ - Πενέλοπι
Μέγκαν/Μόργκαν - Χάτι - Γκρέις

Κι ένα πάρτι μετά την πρεμιέρα, πριν το τέλος. Και στο τέλος, μια συνάντηση "σαν να υποχωρούν τα χρόνια μέχρι που οι ζωές που έζησαν χωριστά δεν υπάρχουν πια... αυτό δεν είναι να νιώθεις κάτι ή να λες λόγια... αλλά είναι μαζί."

Δώδεκα μαύρες γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, γενεών, χαρακτήρων, σεξουαλικών προτιμήσεων και εμπειριών σε μια χορογραφία άψογα σκηνοθετημένη στο χαρτί από την πένα της Evaristo.
Ένα σύμπαν φωνών, βίων, αγώνων, ερώτων: το σύμπαν δώδεκα γυναικών στη Βρετανία και οι ιστορίες τους. Κάποιες κατάφεραν να ζήσουν μια όμορφη ζωή, κινήθηκαν ανοδικά. Άλλες χρειάστηκε να παλέψουν σκληρά για μια θέση στον ήλιο ή, έστω, στη σκιά του. Άλλες γίνανε σώματα με συσσωρευμένη οργή και πικρία, ενώ τα σώματα άλλων αγκάλιασαν την ελπίδα, σε μια κοινωνία που φαινομενικά προοδεύει αλλά τις θεωρεί πάντα παρίες.

Κι ενώ εκείνες προσπαθούν να αφομοιωθούν στη νέα χώρα, η παιδική τους ηλικία και η κληρονομιά τους γίνονται θολές φωτογραφίες σε κλειδωμένο συρτάρι.
Δώδεκα γυναίκες και οι άνθρωποί τους (εραστές, ερωμένες, γονείς, παιδιά), οι έρωτες και οι απώλειες.
Αφηγούνται, νοσταλγούν, θέλουν να ξεχάσουν, πασχίζουν να κρατήσουν κειμήλια μνήμης ζωντανά. Οι ζωές τους διασταυρώνονται μέσα στο χρόνο.

Η Evaristo, η πρώτη μαύρη συγγραφέας που κέρδισε το βραβείο Booker, ζωγράφισε ένα τοπίο πολυπολιτισμικής τρυφερότητας και έδωσε φωνή σε μετανάστες και παιδιά μεταναστών, για να πουν διαχρονικές ιστορίες για την ταυτότητα, τον ρατσισμό, τον αγώνα επιβίωσης, τον έρωτα, τις αποτυχίες και τις επιτυχίες, την ενσυναίσθηση, τα όνειρα που αποκτούν σάρκα και οστά και εκείνα που εξατμίζονται.

Πειραματική τεχνική στη γραφή, μεταξύ προζας και ποίησης, χωρίς σημεία στίξης - σαν τους μικρούς και μεγάλους καθημερινούς αγώνες που στερούνται παύσης.
Μυθιστόρημα ανθρώπινο, βαθύ και σκληρό που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα του ρατσισμού που εξακολουθεί να θεριεύει.

Εξαιρετική μετάφραση της Ρένας Χατχούτ σε ένα ακόμα λογοτεχνικό έργο υψηλής ποιότητας των εκδόσεων Gutenberg.

Βραβείο Booker 2019
Μετάφραση: Ρένα Χατχούτ

Εκδόσεις Gutenberg

Σπύρος Καρυδάκης, Χ.Τ . 1985 μ. Χ. / μια νέκυια

Στην ενδέκατη ραψωδία της Οδύσσειας ο Οδυσσέας κατεβαίνει στον Άδη και συνομιλεί με τους νεκρούς. Στην παρούσα ολιγοσέλιδη συνταρακτική νέκυια του Σπύρου Καρυδάκη, ο κεντρικός ήρωας και αφηγητής Χ.Τ. προετοιμάζει τη δική του κάθοδο στον κόσμο των ψυχών παίρνοντας μαζί του τρεις ανθρώπους.

Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Χ.Τ. αποτελείται από 24 κεφάλαια - ραψωδίες που περιλαμβάνουν τις σκέψεις του, άρνηση και αμφιβολία, συνομιλίες με ένα φίλο του στην περιοχή του Γκύζη για νίκες και ήττες και προετοιμασία τιμωρίας και τερματισμού του ταξικού αγώνα.

Ο αγωνιστής - τρομοκράτης Χ.Τ. επιθυμεί τη νίκη ενώ ταυτόχρονα η ιδέα της τον απωθεί. Θεωρεί ότι το όνειρο της επανάστασης έγινε λέξη σε τζάμι με ατμό. Στήνει σχέδιο, αποφασίζει για τον ίδιο και τους εχθρούς του: στου Γκύζη, άνοιξη του 1985, θέλοντας να επιστρέψει ό,τι δανείστηκε, γίνεται εκείνος που βάζει ψυχή, σώμα και νου ως θυσία στο βωμό της ήττας του εμφυλίου και του σταλινισμού.

Οι σφαίρες που ανταλλάσσονται είναι η βροχή στην ξερή γη της Ιστορίας. Και τα σώματα φύλλα στον αέρα.

Συγκλονιστικό αφήγημα μόλις 46 σελίδων με νευρώδη γραφή σαν καρδιά σε σύγκρουση.
Και μετά το τέλος, ένα ζευγάρι κέρινα φτερά, η ομορφιά του θανάτου, η σιωπή... 

Εκδόσεις Σκαρίφημα