Στα 21 διηγήματα αυτής της εξαιρετικής συλλογής της Μαρίας Τζιαούρη - Χίλμερ, από τις εκδόσεις ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ, συναντά κανείς όλα εκείνα που ενώνουν και όλα αυτά που χωρίζουν τον άνθρωπο απ΄τον άνθρωπο.
Το συλλογικό και το ατομικό ανεπούλωτο τραύμα, η καταρράκωση, η τάση εκδίκησης, η αγάπη που υψώνει και υψώνεται, η μετανάστευση, ο ξεριζωμός απ΄τα οικεία χώματα και η μεταφορά στα παγωμένα ξένα, η συναισθηματική και η φυσική απώλεια, ο έρωτας που σβήνει και η θύμησή του που αποτελεί ενα αναμνηστικό έπαθλο ξεχασμένο στο σαλόνι, η αιώνια προσμονή, είναι τα θέματα τα οποία η Κύπρια συγγραφέας και φιλόλογος Χίλμερ ανατέμνει και τόσο επιτυχημένα παρουσιάζει χωρίς τάση εντυπωσιασμού και καλλωπισμού. Αντιθέτως, με ειλικρίνεια, με ζηλευτό συμπυκνωμένο, υπαινικτικό και μεστό λόγο, με λεπτή εσωτερική αφήγηση, μέτρο και χρήση της κυπριακής διαλέκτου, δημιούργησε ιστορίες που βρίθουν ρεαλισμού, εικόνων, ήχων και αρωμάτων.
Πεζά μικρής έκτασης σε πρωτοπρόσωπη και τριτοπρόσωπη αφήγηση, με ιστορικά και ανθρώπινα καθημερινά γεγονότα που χρονικά καλύπτουν την περίοδο από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 εως σήμερα, με τους ήρωες να μη μπορούν να αποτινάξουν απο μέσα τους κι από πάνω τους τη μαχαιριά της ιστορίας του τόπου τους και να μένουν εκεί περιμένοντας μια επιστροφή ή να έχουν φύγει, τσακισμένοι, σε αναζήτηση ζωής μακριά απ΄την πληγή. Κύπρος, Αθήνα, Γερμανία, Παρίσι, Λονδίνο, Ισπανία είναι οι τόποι όπου διαδραματίζονται οι άρτιες ιστορίες της Χίλμερ.
Οι χαρακτήρες στέκονται πίσω απο διαχωριστικές γραμμές, είναι απελπισμένοι ελπίζοντας, έρχονται αντιμέτωποι με τους κραδασμούς των οικογενειακών δεσμών. Ο κόσμος τους έχει συντριβεί και κάνουν προσπάθεια να χτίσουν ένα καινούργιο κόσμο απ΄την αρχή, που συχνά μένει ανολοκλήρωτο κτίσμα.
Με γλώσσα απλή και ανεπιτήδευτη και με μεγάλες δόσεις ψυχής, αίματος και βιώματος, η πρωτοεμφανιζόμενη στην πεζογραφία Μαρία Τζιαούρη - Χίλμερ διαθέτει πένα που σκαλίζει τρυφερά και αιχμηρά το συναίσθημα και χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά, γιατί το αίμα είναι ακόμα νωπό, γιατί ο ανθρώπινος πόνος είναι οξύς και επαναλαμβανόμενος όπως η Ιστορία. Οι ήρωες των διηγημάτων περπατούν σε τεντωμένο σχοινί χωρίς δίχτυ προστασίας, γίνονται για λίγο οι άλλοι για να επιστρέψουν μετά στον εαυτό τους, πιάνονται από μια αχτίδα ή μια χιονονιφάδα τρυφερών στιγμών, φεύγουν χωρίς να μπορούν να φύγουν απ΄ τη φυλακή τους, ξεριζώνουν την ψυχή και τα μάτια τους και ξεριζώνονται για μια νεα αρχή που απ΄την αρχή έχει το σχήμα του τέλους. Συνομιλούν με τη μνήμη, τη φροντίζουν κι έπειτα τη φυγαδεύουν μαζί με κάτι απομεινάρια ονείρων που τα πληρώσανε ακριβά. Ζητούν αποδοχή κι απάγκιο, πολεμούν με τον εσωτερικό τους εχθρό, με τις τύψεις, τη φθορά του χρόνου και την ταυτότητά τους. Ξεπερνούν τα όριά τους, βουλιάζουν στα συλλογικά και προσωπικά τους πένθη / πάθη, περνούν έξω από την αυλή με το ξερό - ποτισμένο απο αίμα - γιασεμί, πάνω σε μια ταφόπλακα ξετυλιγουν στιγμές και γιρλάντες, πάνω σε μια γέφυρα βλέπουν τη ζωη τους να παρασύρεται στα ορμητικά νερά του ποταμού. Βροχή πίσω από την πράσινη γραμμή, πυκνή ομίχλη πίσω από την κόκκινη, αυτή η γραμμή - η κάθε γραμμή - ανάμεσά τους που ενώνει τη μια άκρη με την άλλη, διχάζει, γίνεται γιατρικό και δηλητήριο, εμπνέει και ακυρώνει βήματα.
Η ζωή είναι ένα άγνωστο σώμα προέκταση του πιο δικού. Η ζωή είναι ένα τραγούδι του Άκη Πάνου "όλη, ένα τσιγάρο". Ο έρωτας κρατάει όσο ένας ζεστός καφές, η αγάπη η αμάραντη δίνει παλμό στις κουρασμένες καρδιές. Ο διαφορετικός Βασίλης ντυμένος χριστουγεννιάτικη γιορτή, κάτω απ΄το χώμα. Ο έφηβος που ντύνεται τη μάνα του για να μπεί στα άδυτα της ψυχής της. Παράλληλοι κόσμοι, Αθήνα - Βερολίνο, με κοινά αδιέξοδα. Η πόρτα που κλείνει ένα κύκλο βίας και καρτερίας. Οι άνθρωποι σαν μικρά νησιά της άγονης γραμμής Νοέμβρη μήνα. Η θάλασσα που μπαίνει μέσα στο ονειρεμένο σπίτι των βράχων.
Ολοκληρωμένοι χαρακτήρες σε σφιχτοδεμένα άρτια διηγήματα της μιας ανάσας ή της πιο αργής βαθιάς εισπνοής, ανθρωποκεντρικά, υπαινικτικά, λουσμένα στο ημίφως της συννεφιάς του βίου. Σε μια πιστή αναπαράσταση του κόσμου, με μια γραμμή ανάμεσα.
Εκδόσεις ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου