"Αυτές" είναι οι σιωπηλές γυναίκες της διπλανής πόρτας, με ένα εσωτερικό επαναστατικό καρδιοχτύπι. Είναι η εγγονή, η κόρη, η σύζυγος, η μάνα, η ερωτευμένη μαθήτρια, η έφηβη, η νεαρή γυναίκα που έρχεται αντιμέτωπη με τους κραδασμούς του κόσμου, η ενήλικη που νιώθει να ασφυκτιά από τις πρώτες κοφτερές απογοητεύσεις, η πιο ώριμη που αναμετριέται με τις καταφάσεις και τις αρνήσεις της.
"Αυτές" έχουν βλέμμα οικείο και ξένο, δανεικό. Έχουν λέξεις στην άκρη των χειλιών τους που τις παίρνει η βροχή, έχουν σκέψεις ανυπεράσπιστες και όνειρα θαμμένα κάτω απ΄ τα χώματα του χρόνου. Πετάνε πέτρες και σπάνε τα τζάμια του σπιτιού τους, βαδίζουν στο πυκνό δάσος της εφηβείας, χάνουν την ισορροπία τους και πέφτουν με τα μούτρα στη βατομουριά της παιδικής τους ηλικίας. "Αυτές" γίνονται ακροάτριες ενός ακύμαντου μέλλοντος, κρατούν, κουβαλούν και σπάνε ένα σταυρό, ρίχνουν ένα ποτήρι καφέ πάνω σε αφίσες που τους μιλούν σε μια ακατάληπτη γλώσσα, κάνουν παιχνίδι με ένα ζευγάρι πατημασιές μέσα στην υγρασία της νύχτας, λογοδοτούν στη σάρκα προσκυνώντας τη λαγνεία, καπνίζουν παρέα με τη βραδύτητα, τσακίζουν τη φωνή τους - κι εκείνη τη φωνή την άλλη, την άγνωστη- με ένα σφυρί, δέχονται την επίσκεψη της επανάληψης, μπαίνουν σε πεδίο μάχης με τη σαγήνη του πόνου, κινούν τα πιόνια της βεβαιότητας σε μια παρτίδα ενάντια στην αβεβαιότητα, κλίνουν το ρήμα "φταίω" σε όλα τα πρόσωπα για να δουν τί και ποιος φταίει, απαξιώνουν το "λίγο" και αποθεώνουν το "πολύ" κολυμπώντας σε ένα ποτήρι αλκοόλ,, βιώνουν μια αλληλουχία δεύτερων στιγμών και επαναληπτικών κινήσεων, υποφέρουν το ανυπόφορο μέσα στο οχυρό τους, ταξιδεύουν με το λεωφορείο της δυσαρέσκειας και θυμώνουν με την αθωότητα των σωμάτων, φυσάνε τη στάχτη των μικρών ενοχών κατάμουτρα σε χείλη και μάτια, δραπετεύουν -πατώντας γκάζι - από το φόβο και την παρηγοριά της προσευχής, περπατούν φορώντας ξένο πρόσωπο. Στα σώματά τους, οι αρνήσεις δημιουργούν ρίχτερ, σεισμό, συντρίμμια. Τριγυρίζουν στο άδειο σπίτι αντικρίζοντας το σχήμα της απώλειας και των καλοσιδερωμένων κλινοσκεπασμάτων. Βγάζουν ένα άηχο ουρλιαχτό πατώντας ένα κόκκινο κουμπί.
"Αυτές" είναι γυναίκες σε διαφορετικές στιγμές και ηλικίες. Είναι μόνες και βουβές μέσα στο θόρυβο της πόλης, της μέρας, της νύχτας, της ζωής τους. Αγαπούν, μισούν, αγαπιούνται, υπομένουν, προσδοκούν, υποτάσσονται, μιλούν με το βλέμμα, ζωγραφίζουν με τη σκέψη, ποθούν με το σκοτάδι και το φως, συμπαραστέκονται αγόγγυστα στη μοναξιά τη δική τους και των άλλων, στα "όχι" και στα "ναι" που δεν ειπώθηκαν παρά υπονοήθηκαν. Έχουν τραύματα ξεχασμένα, πρόχειρα φροντισμένα κι έχουν μια θάλασσα που τις καταπίνει και τις ξαναβγάζει στην επιφάνεια και τους δείχνει στεριά και δρόμο για να κάνουν το βήμα. Το βήμα πραγματοποιείται, "Αυτές" έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με το φόβο τους και ξεσπάνε εναντίον του.
"Αυτές" είναι οι 24 αόρατες - ορατές ηρωίδες των έξοχων διηγημάτων της Ευγενίας Μπογιάνου. Γυναίκες - νεύματα/βλέμματα/άδειες αγκαλιές/μετάνοιες/σιωπές/υποταγές/εκρήξεις. Έχουν για όνομα μόνο το αρχικό τους γιατί τι σημασία έχουν τα ονόματα μέσα στο χρόνο που κυλά, αφαιρεί, προσθέτει, αλλοιώνει, σκοτεινιάζει και ξημερώνει. "Αυτές" είναι η προσωπογραφία μιας γυναίκας και των σταδίων της ζωής της από την παιδική ηλικία μέχρι το γήρας. Ουσιαστικά ανώνυμες, είναι ένα σώμα σε 24 σώματα που ριγούν, ξυπνάνε, πονούν, παραδίνονται, τραυματίζονται. Μια ζωή σε 24 ζωές που δεν διασταυρώνονται κι όμως αποτελούν τον χάρτη του ανθρώπινου γυναικείου σύμπαντος.
Η γραφή της Μπογιάνου είναι αιχμηρή, υπαινικτική, υπέροχα ποιητική, απόλυτα ρεαλιστική. Η ικανότατη και σπουδαία πεζογράφος, διηγηματογράφος και κριτικός βιβλίου στην εφημερίδα Αυγή, στην παρούσα συλλογή της που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις, φιλοτεχνεί πορτραίτα γυναικών που κινούνται δίπλα μας αθόρυβα, διακριτικά, σταθερά, με ζωές που προδιαγράφονται σαν ζωές κανονικές και κάπου στην πορεία λοξοδρομούν στα έρημα σοκάκια της συγκατάβασης, της αυτοσυντήρησης, των καταφάσεων, των υποχωρήσεων, των πνιγμένων επαναστάσεων και των ξαφνικών εκρήξεων. Η Ευγενία Μπογιάνου διαθέτει μια οξεία ματιά σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης φύσης και, κυρίως, έχει το χάρισμα της αφήγησης ολοκληρωμένων ιστοριών με αξιοζήλευτη οικονομία λόγου και παράλληλα με αφθονία συναισθημάτων και γενναιοδωρία λέξεων και γλώσσας. Έχοντας στο ενεργητικό της δυο μυθιστορήματα και τρείς συλλογές διηγημάτων, για μια φορά ακόμα με την καινούργια της συλλογή αποδεικνύει πόσο σημαντική συγγραφέας είναι.
Αναφορά και στη φωτογραφία του εξωφύλλου του βιβλίου, που ανήκει στον Γιώργο Θωμόπουλο, τον γνωστό και αγαπητό Γιώργο της Εισόδου Α του βιβλιοπωλείου Πολιτεία, που εκτός από εξαιρετικός πωλητής βιβλίων είναι και ένας καλλιτέχνης που ξέρει με τον φακό του να αιχμαλωτίζει στιγμές μετατρέποντας την καθημερινότητα των βλεμμάτων και των βημάτων σε τέχνη.
Εκδόσεις Πόλις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου