Reginald Hill, Ο ξυλοκόπος

Ο Γουίλφρεντ Χάντα ή Γουλφ (Λύκος), όπως είναι το παρατσούκλι του, ταπεινής καταγωγής, με παιδικά χρόνια μισοκρυμμένα σε ένα πέπλο ομίχλης, γιος ξυλοκόπου από την Κούμπρια, είναι ένας γοητευτικός άνδρας και επιτυχημένος επιχειρηματίας, πλούσιος, με ένα ευρύ κοινωνικό κύκλο, παντρεμένος με μια πάμπλουτη γυναίκα, έρωτα της εφηβικής του ηλικίας.

Ώσπου ένα χτύπημα στην πόρτα πέφτει σαν τσεκούρι πάνω στην παραμυθένια ζωή του και την κόβει κομμάτια. Η αστυνομία εισβάλλει στο σπίτι του με ένταλμα έρευνας και κατηγορείται για απάτη και για δημιουργία κυκλώματος παιδικής πορνογραφίας.

Ο ονειρεμένος κόσμος του Γούλφ καταρρέει: η σύζυγός του και οι φίλοι του τον εγκαταλείπουν, οι σκανδαλοθηρικές εφημερίδες τον κατακρεουργούν.

Είναι ήδη ένας παρίας. Ολομόναχος και απελπισμένος.

Πριν την ακροαματική διαδικασία, σε μια προσπάθεια διαφυγής, ο Γουλφ τραυματίζεται σοβαρά στη μέση του δρόμου. Θα υποστεί σωματικές βλάβες και θα παραμείνει σε κώμα για μεγάλο διάστημα. Έπειτα, φυλακίζεται. Ανίκανος να αποδείξει την αθωότητά του, βυθίζεται στη σιωπή και στο κελί της βαριάς μοναξιάς του. Συντροφιά και στήριγμά του το αντίγραφο του πίνακα Ο ξυλοκόπος του Γουίνσλοου Χόμερ, που απεικονίζει έναν άνδρα ρωμαλέο και με την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει κορυφή που δεν μπορεί να κατακτήσει.

Η ψυχίατρος των φυλακών, Άλβα Οζίγκμπο, σε πρώτο στάδιο προσπαθεί να τον πείσει να αποδεχτεί και να παραδεχτεί την ενοχή του. Μέχρι που ο Γουλφ "σπάει"...

Ό,τι θα ακολουθήσει μετά την αποφυλάκισή του είναι μια φέτα εκδίκησης, είναι πράξεις - χτυπήματα με τσεκούρι σε ζωές και υπολήψεις, είναι ένα πλήρες ξεσκέπασμα ενός φαινομενικά καλά κρυμμένου παρελθόντος.

Ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό θρίλερ που βρίθει ανατροπών με σκηνές δάνεια από τον Ρομαντισμό του 19ου αιώνα. Μια ιστορία συνωμοσίας, έρωτα και εκδίκησης. Μια ιστορία για την σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, για τη μοίρα, την εξουσία και την απόλυτη διαφθορά.

Απαράμιλλη η αφηγηματική τεχνική του Reginald Hill, μεταφερμένη θαυμάσια στα ελληνικά από την Χρύσα Τσαλικίδου.

 

 

 

Εκδόσεις Εξάντας

Γιάννης Κυζιρόπουλος, Στη γη της αιώνιας θλίψης

Οι σοδειές ανά τον κόσμο είναι κατεστραμμένες. Στην Αθήνα ενός όχι μακρινού μέλλοντος που μαστίζεται από λιμό, το κράτος είναι ανύπαρκτο, επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, ο πληθυσμός μειώνεται και οι άνθρωποι αναζητούν εναγωνίως λίγη τροφή. Το κοντινό πλάνο γίνεται στον Ιάσονα και στους συντρόφους του που πέφτουν σε ενέδρα κατά την προσπάθειά τους για ανεύρεση τροφίμων. 

Οι φίλοι του νεαρού κεντρικού ήρωα πέφτουν νεκροί ενώ εκείνος διαφεύγει, βάζοντας σκοπό να πάρει εκδίκηση για τον αδόκητο χαμό τους.

Τριγυρίζει σε μια μεγαλούπολη που αναδίδει μυρωδιά θανάτου. Μόνος ανάμεσα σε ανθρωπόμορφα τέρατα, βυθισμένος σε ένα βάλτο σκέψεων, λύπης και μνήμης, προσπαθεί να επιβιώσει απαντώντας με βία στη βία. Η ψυχή του έχει περίσσευμα θυμού, έχει χαρακιές και ουλές. Ο εσωτερικός του κόσμος είναι άρρωστος με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά.

Συνεχίζει το μοναχικό του ταξίδι στην Αττική γη της αιώνιας θλίψης και κάπου στου δρόμου τα μισά, γνωρίζει μια πανέμορφη τηλεπερσόνα και ζει ένα σύντομο φλογερό ειδύλλιο μαζί της. Μέσα από εκείνη έρχεται σε επαφή με τον βρώμικο κόσμο της βιομηχανίας του θεάματος και τις illustration προσωπικές σχέσεις.

Επόμενη γνωριμία του Ιάσονα, ο Παύλος. Ένας μυστηριώδης άνδρας, ελεύθερος προσδοκιών που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην πορεία του. Θα οδηγήσει τον Ιάσονα από την οδό της επανάστασης και του ρομαντισμού, στη σφαίρα της λογικής και της πραγματικότητας.

Και δίπλα στον Παύλο, ένα κορίτσι "απ' αλλού φερμένο", η Μαριάννα, η θλιμμένη Μαριάννα που με την ύπαρξη και την παρουσία της, ζωγραφίζει ένα ζευγάρι φτερά στις πλάτες του Ιάσονα....

Το παρελθόν όμως, στέκεται σαν μαύρο σύννεφο πάνω απ' την πόλη και τις ζωές των ηρώων: γίνεται φονική λεπίδα που θανατώνει, καταδικάζει, ακυρώνει.

Μια συγκλονιστική ιστορία δυστοπίας και έρωτα.

Ένα αλληγορικό μυθιστόρημα, λυρικό μες στην ωμότητά του, με έξοχη χρήση της γλώσσας, άρτια τεχνική και γραφή καταγγελτική, γροθιά στο στομάχι.

Ο νεαρότατος και ταλαντούχος Γιάννης Κυζιρόπουλος παραδίδει στα χέρια των αναγνωστών ένα συνταρακτικό μυθιστόρημα, έναν ωκεανό λέξεων, ψυχής, αίματος και αλήθειας.

Συγκρατήστε το όνομά του, η περίπτωση του συγγραφέα Κυζιρόπουλου θα μας απασχολήσει στο μέλλον, έντονα!

Εκδόσεις Πνοή

Santiago H. Amigorena, Τα τελευταία μου λόγια

Κάποτε, "οι δρόμοι στις πόλεις ήταν φωτισμένοι...υπήρχαν δέντρα, δάση....". Έπειτα, " πολλές θεωρίες υπήρξαν ανώφελες: ο μαρξισμός δεν έφτασε ποτέ στον κομμουνισμό, η ψυχανάλυση δεν αντιμετώπισε ποτέ το οιδιπόδειο σύμπλεγμα...".

Ο Μεγάλος Σεισμός, οι Πόλεμοι, μια Μεγάλη Οντολογική Κρίση, ένας Φονικός Ιός, ο Υπερπληθυσμός και η Αδιαφορία, κατέστρεψαν την ανθρωπότητα.

Οι άνθρωποι πέθαιναν μέσα στους δρόμους, έπεφταν σαν φύλλα ξερά στη μολυσμένη γη, σάπιζαν, εξαϋλώνονταν.

Μια μακρινή φωνή ακούστηκε να διαλαλεί το Κάλεσμα για τη σωτηρία των ζωντανών.

Ο Μπελαρμέν, αφηγητής της ιστορίας, ακολουθεί το Κάλεσμα και φτάνει στην Αθήνα.

2086, το τέλος του κόσμου: στην Ακρόπολη, το ύστατο καταφύγιο των εναπομείναντων με τους τσακισμένους βίους, ο Μπελαρμέν συναντά τον Γιώργο, τις δίδυμες Άλμπα και Σιέρα και τον υπεραιωνόβιο σοφό με το παρανόμι Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Εκεί, στον καταυλισμό κάτω απ' τον Παρθενώνα, ρουφάνε με δίψα το παρόν, την κάθε μέρα περιμένοντας το τέλος.

Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ κουβαλάει πάντα μαζί του το μοναδικό πεζογραφικό έργο του Γερμανού ποιητή Friedrich Hölderlin "Υπερίων ή ο ερημίτης στην Ελλάδα", ως οδηγό αναμνήσεων ή/και οδηγό για την πορεία της ανθρωπότητας.

Ο Σαίξπηρ διαβάζει ή αποστηθίζει αποσπάσματα από το σπουδαίο επιστολικό μυθιστόρημα κάτω από τον μολυσμένο ουράνιο θόλο της Αττικής. Τα δύο έργα, του Amigorena και του Hölderlin συνομιλούν μεταξύ τους διαρκώς.

Ο Μπελαρμέν αντιμετωπίζει στωικά τους θανάτους των φίλων του. Όταν πεθαίνει και ο Σαίξπηρ, μένει ολομόναχος. Τρέχει φωνάζοντας τη μοναξιά του, γράφοντας τα Τελευταία του λόγια και γνωρίζοντας πως είναι πια ο τελευταίος και μόνος ζωντανός στον πλανήτη. Ατενίζει την ομορφιά ενός ρόδου, την ομορφιά της θάλασσας, την μαγεία της έναστρης νύχτας.

Πιο μόνος από ποτέ, κάνεις άνθρωπος δεν υπήρξε τόσο μόνος!

Ώσπου ακούγεται ένας καλπασμός και ξεπροβάλλει εμπρός του ένας Κένταυρος. Εμβόλιμο πλάνο από το ομώνυμο διήγημα του Maurice de Guerin, σύμβολο μιας νέας ροής στην εξέλιξη του κόσμου που θα κάνει μια νέα αρχή μετά το Τέλος.

Αλληγορικό, φιλοσοφικό, βαθιά πολιτικό το "Τα τελευταία μου λόγια", φοράει τον μανδύα μιας δυστοπίας σκοτεινής.

Γραμμένο σε μια σπαρακτικά απλή γλώσσα γεμάτη υπαινιγμούς, χωρισμένο σε μικρά κεφάλαια, το αριστούργημα του Αργεντινού Amigorena, διαβάζεται απνευστί και προκαλεί έντονα συναισθήματα.

Εισαγωγή και έξοχη μετάφραση από την Τιτίκα Δημητρούλια.

Εκδόσεις Gutenberg

Antonio Moresco, Το φωτάκι

Ένας άνδρας, ο αφηγητής της ιστορίας, ζει από επιλογή απομονωμένος σε έναν έρημο ορεινό οικισμό με συντροφιά τα δέντρα, τα ζώα, τα πουλιά. Επικοινωνεί με τους λιγοστούς κατοίκους της γύρω περιοχής, τους οποίους συναντά κάθε φορά που κατεβαίνει στην πλατεία του χωριού για την αγορά τροφίμων.

Μόνος με μια καθημερινότητα που θυμίζει αυτή ενός ασκητή: απόλυτη ησυχία και σκέψεις για το δράμα του σύγχρονου ανθρώπου ενώ η φύση γύρω του μεθυστικά ανθίζει και μαραίνεται.

Ένα βράδυ παρατηρεί στο απέναντι βουνό ένα φωτάκι να ανάβει.

Κάθε νύχτα, την ίδια ώρα, ένα φωτάκι ανάβει. Σαν μικρό κερί αναμμένο μέσα στο σκοτάδι, το φωτάκι είναι σημάδι μιας ύπαρξης, μιας άλλης ζωής, μιας άλλης χρονικής περιόδου.

Ο αφηγητής αποφασίζει να πάει στο σημείο απ'όπου προέρχεται το φως.

Εκεί συναντά ένα παιδί που, όπως και ο ίδιος, ζει ολομόναχο.

Ένα παιδί με ξυρισμένο κεφάλι, με ένα ζευγάρι μεγάλα αθώα μάτια, με ένα κοντό παντελονάκι..αν και εδώ και χρόνια τα παιδιά δεν φορούν πια κοντά παντελόνια.

Ο αφηγητής ακολουθεί και παρακολουθεί διακριτικά το μικρό αγόρι στην κάθε του μέρα, στις δουλειές του σπιτιού, στο εσπερινό σχολείο των νεκρών παιδιών, στην ομολογία περί αυτοχειρίας.

Κι όλα στροβιλίζονται: χιονονιφάδες, στοχασμοί, εικόνες, ο κόσμος του χθες κι ο κόσμος του σήμερα, η ζωή αγκαλιά με το θάνατο.

Το χέρι γίνεται ένα τόσο δα χεράκι σε πρόσκληση για μια βόλτα στο πουθενά και στο μυστήριο της ύπαρξης.

Η γραφή του Moresco είναι τολμηρή, τρυφερή και σκληρή, απαράμιλλη.

"Ήρθα εδώ για να εξαφανιστώ", είναι η εναρκτήρια φράση του ήρωα αφηγητή σε αυτό το σαγηνευτικό - πολλαπλών ερμηνειών - μυθιστόρημα που ίπταται σε ένα σύμπαν μεταφυσικό, μοναχικό και μυστηριώδες.

Ένα βιβλίο ύμνος στη φύση και στο πεπρωμένο των ανθρώπων.

Θαυμαστή η μετάφραση της Μαρίας Φραγκούλη.

Εκδόσεις Καστανιώτη

Justine Augier, Με ζέση - Η ιστορία της Ραζάν Ζαϊτούνε, Σύριας δικηγόρου

Σε αυτό το συνταρακτικό λογοτεχνικό χρονικό, η Justine Augier φιλοτεχνεί το πορτρέτο της Ραζάν Ζαϊτούνε, δικηγόρου και ακτιβίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, παράλληλα, το τραγικό πορτρέτο μιας ολόκληρης χώρας.
 

Η Ραζάν, μεγάλη μορφή της συριακής αντιπολίτευσης κατά του Άσαντ, δίνει έναν αδιάκοπο αγώνα - γίνεται ψυχή και σώμα ένας αγώνας η ίδια - υπέρ των βασανισθέντων, των φυλακισμένων, των άδικα νεκρών. Ψάχνει, με ζέση, να βρει τα στοιχεία εκείνα που θα αποτελέσουν τεκμήριο για την ενοχή και τη βαναυσότητα του καθεστώτος.

Τα εγκλήματα, φρικιαστικά και αναρίθμητα.
 

Οι εξτρεμιστικές ομάδες σπέρνουν θάνατο.
 

Και η Ραζάν είναι ανένδοτη να εγκαταλείψει τον αγώνα και τη χώρα της. Ξέρει ότι κινδυνεύει, ξέρει ότι το ενδεχόμενο σύλληψής της είναι υπαρκτό. Αρνείται να εγκαταλείψει τη χώρα της, δηλώνει αισθητά ήρεμη, γιατί η μοίρα της είναι συνυφασμένη με τη μοίρα της Συρίας. Κι ας λυγίζει και ας σπάει σαν σώμα που στάζει αίμα. Αντιστέκεται στο φόβο και στον κίνδυνο. Η φωνή της Ραζάν είναι η φωνή ενός λαού που έχει πίστη στο μέλλον και έχει δύναμη να ονειρεύεται ανάμεσα σε συντρίμμια και στάχτες.

Τον Δεκέμβρη του 2013 η Ραζάν και τρεις ακόμα σύντροφοί της απάγονται. Από τότε έως σήμερα, η τύχη τους αγνοείται.

Θαυμαστή η μετάφραση της Αριάδνης Μοσχονά σε ένα κείμενο που πάλλεται.
 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.