Σε αυτό το συνταρακτικό λογοτεχνικό χρονικό, η Justine Augier φιλοτεχνεί το πορτρέτο της Ραζάν Ζαϊτούνε, δικηγόρου και ακτιβίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, παράλληλα, το τραγικό πορτρέτο μιας ολόκληρης χώρας.
Η Ραζάν, μεγάλη μορφή της συριακής αντιπολίτευσης κατά του Άσαντ, δίνει έναν αδιάκοπο αγώνα - γίνεται ψυχή και σώμα ένας αγώνας η ίδια - υπέρ των βασανισθέντων, των φυλακισμένων, των άδικα νεκρών. Ψάχνει, με ζέση, να βρει τα στοιχεία εκείνα που θα αποτελέσουν τεκμήριο για την ενοχή και τη βαναυσότητα του καθεστώτος.
Τα εγκλήματα, φρικιαστικά και αναρίθμητα.
Τα εγκλήματα, φρικιαστικά και αναρίθμητα.
Οι εξτρεμιστικές ομάδες σπέρνουν θάνατο.
Και η Ραζάν είναι ανένδοτη να εγκαταλείψει τον αγώνα και τη χώρα της. Ξέρει ότι κινδυνεύει, ξέρει ότι το ενδεχόμενο σύλληψής της είναι υπαρκτό. Αρνείται να εγκαταλείψει τη χώρα της, δηλώνει αισθητά ήρεμη, γιατί η μοίρα της είναι συνυφασμένη με τη μοίρα της Συρίας. Κι ας λυγίζει και ας σπάει σαν σώμα που στάζει αίμα. Αντιστέκεται στο φόβο και στον κίνδυνο. Η φωνή της Ραζάν είναι η φωνή ενός λαού που έχει πίστη στο μέλλον και έχει δύναμη να ονειρεύεται ανάμεσα σε συντρίμμια και στάχτες.
Τον Δεκέμβρη του 2013 η Ραζάν και τρεις ακόμα σύντροφοί της απάγονται. Από τότε έως σήμερα, η τύχη τους αγνοείται.
Θαυμαστή η μετάφραση της Αριάδνης Μοσχονά σε ένα κείμενο που πάλλεται.
Τον Δεκέμβρη του 2013 η Ραζάν και τρεις ακόμα σύντροφοί της απάγονται. Από τότε έως σήμερα, η τύχη τους αγνοείται.
Θαυμαστή η μετάφραση της Αριάδνης Μοσχονά σε ένα κείμενο που πάλλεται.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου