Ανδρέας Μάριος Σουσουρής, Πλατς / Σκηνές από τη ζωή ενός γάτου

Ένας ξεχωριστός και ιδιαίτερος τίτλος της πολύ πρόσφατης λογοτεχνικής εγχώριας εσοδείας, το "Πλατς", που η ανάγνωση του είναι απολαυστική και σχεδόν επιβεβλημένη όχι μόνο για τους φιλόζωους αναγνώστες αλλά και για εκείνους που πρέπει να μεταλάβουν την ευλογία της ιερής σχέσης ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και ένα τετράποδο.
 

Ο Ανδρέας Μάριος Σουσουρής, σχεδόν τρεισήμισι χρόνια μετά την εξαιρετική νουβέλα του "Ο βαρκάρης", επιστρέφει σε μια πολύ καλή ευφάνταστη στιγμή του με ένα έργο ευφυές, χιουμοριστικό, φωτεινό και πολύ βαθιά συγκινητικό. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα προσωπικό, αυτοβιογραφικό ή "γατοβιογραφικό" κείμενο μιας και πρωταγωνιστής είναι ο γάτος του, ο Ευτύχης, που εξομολογείται και καταγράφει σκέψεις, μνήμες, διαθέσεις και, που μέσω του "γατοϋπηρέτη" του, γνωρίζει όλες τις ανθρώπινες πτυχές.  Πρωτοπρόσωπη αφήγηση και παράθεση γεγονότων και από τους δύο, ιδιοκτήτη και γάτο, σχεδόν εναλλάξ, συχνά με διαφορετικό τρόπο έκφρασης αλλά με κοινή πίστη και αφοσίωση μεταξύ τους. Ο κόσμος του ενός παίρνει σχήμα μέσα από τα μάτια του άλλου. Ο Ευτύχης παίρνει χαρτί και μολύβι και καταγράφει σκέψεις, επιθυμίες, φόβους, αμφιβολίες, όσα τον ευχαριστούν και του προκαλούν γουργούρισμα ή θυμό ή Πλατς! Θυμάται την αρχή του ως ένα μικρό ορφανό γατί που βρέθηκε σε οικογένεια. Επαναστάτης, τρυφερός, συμπονετικός, αστείος και σοφός ο Ευτύχης σατιρίζει το ανθρώπινο είδος, ονειρεύεται προηγούμενες ζωές, απαιτεί χρόνο και προσήλωση, συνομιλεί απ' το μπαλκόνι του με δύο περαστικούς σκύλους, μοιράζεται την τροφή του με έναν γάτο διαρρήκτη, σημειώνει επιτυχίες και αποτυχίες, θυμώνει όταν οι άνθρωποι χλευάζουν τη φυλή του.  Ο αφηγητής - ιδιοκτήτης - μπαμπάς απολαμβάνει τη συνύπαρξη με τον Ευτύχη. Για εκείνον, ο γάτος του είναι ο καθρέφτης της γαλήνιας φύσης του, η φάκα της κατάθλιψης και της παραίτησης, το παιδί που ενηλικιώνεται παραμένοντας παιδί.
 

Οι δυο τους μοιράζονται στιγμές, σιωπές, ευτυχία, χάδια και κρυστάλλους από τα μάτια. Μεγαλώνουν μαζί, ο ένας ανήσυχος και με επίγνωση για το Επέκεινα και ο άλλος ανίδεος κι ευτυχισμένος για το αθάνατο είδος του.
 

Κείμενο που αστράφτει από ωραία γλώσσα, λογοτεχνικά τεχνάσματα, χιούμορ, τρυφερότητα με θέα έναν όμορφα πλασμένο κόσμο απέναντι και έξω από τον αδηφάγο ανθρώπινο. Στην ομορφιά του κειμένου συμβάλλει και η εικονογράφηση της Δέσποινας Μάντζαρη.

 

 

Εκδόσεις Κυαναυγή