Μια αδέξια κίνηση, ένα συρτάρι που αναποδογυρίζει και τα περιεχόμενά του, σκόρπια κομμάτια στο πάτωμα, συνθέτουν ένα παζλ 10 χρόνων ζωής μοιρασμένης με μια άλλη ζωή. Χαρτάκια, αποσπάσματα σκέψεων και ημερολογίων, σημειώσεις, μικρά ενθύμια στιγμών και συναισθημάτων. Η ζωγράφος Εύα Μπέη, υπό την επιμέλεια και την τρυφερή ματιά του Νίκου Κουφάκη, εκδότη του ξεχωριστού οίκου Loggia, ένωσε / ένωσαν τα κομμάτια, τα έβαλε / έβαλαν σε αφηγηματικό δρόμο και δημιούργησε / δημιούργησαν αυτή την εξαιρετικά σημαντική μαρτυρία που αποτελεί παράλληλα μια συγκλονιστική εμπειρία ανάγνωσης. Η Εύα Μπέη φιλοτεχνεί με τις πιο λεπτές πινελιές το πορτρέτο του κορυφαίου ποιητή Νίκου Καρούζου και δίνει περίγραμμα και ανάσα στις σκιές της ανθρώπινης πλευράς του.
Δέκα χρόνια κοινής - συχνά έκρυθμης - πορείας και συνύπαρξής τους, με φουρτούνες και νηνεμίες. Από τον Σεπτέμβριο του 1981, στην πρώτη τους ουσιαστική επαφή, το άνθος του έρωτα είναι βορά στον αέρα που αλλάζει κατευθύνσεις και διαθέσεις.
Ο Νίκος Καρούζος σε μόνιμη αντιδικία με το Σύμπαν και τον εαυτό του, αντιφατικός, ορμητικός, χειμαρρώδης, ακριβής, σπαρακτικά αυτάρκης, πότε παιδί της αγκαλιάς και πότε άγριο θηρίο που ουρλιάζει από απόγνωση, μοναχικός, ερωτευμένος, ανασφαλής, έντρομος, με τις παιδικές του μνήμες άλλοτε σαν φτερά κι άλλοτε σαν δεσμά, με τη σύλληψη και τη βασανιστική γέννηση της "Νεολιθικής Νυχτωδίας στην Κροστάνδη", μέσα στην κινούμενη άμμο της πίστης του για το έργο του και με την αγωνία για την καθιέρωση και την επιτυχία, με τον τρόμο απέναντι στο φωνήεν που στέκεται παράταιρο πλάι στο σύμφωνο, με τα πάθη και τους φόβους και τα δαιμόνια κολυμβητές και ναυαγούς σε θάλασσα από αλκοόλ, με το φλερτ με το παράλογο,με τον εορτασμό στα σύννεφα: στοιχεία που οδηγούν σε εξουθενωτικές εντάσεις και ολιγοήμερους χωρισμούς. Κι ύστερα, επανένωση, υποσχέσεις, ηλιοβασιλέματα, κοινή εξόρυξη θησαυρού, έρωτας φωτιά και έρωτας στάχτη, φίλοι - άγγελοι και φίλοι - φίδια, τα πρώτα σημάδια της ασθένειας και η περιπέτεια της υγείας του Καρούζου από το Royal Marsden στο νοσοκομείο Υγεία ως το τέλος του, 28 Σεπτεμβρίου 1990.
Μετά τον θάνατο του ποιητή, η Εύα Μπέη, με τις αναμνήσεις και τα λόγια του, κάνει τα πρώτα της βήματα σε μια ζωή "χωρίς"!
Με τις μέρες να κυλούν αργά απ΄το παράθυρο, με τον κόσμο γύρω της να αλλάζει, προσπαθεί να συνεχίσει στην καινούργια πορεία με τις ανάποδες στροφές, με την τέχνη της ζωγραφικής ως παρηγοριά και βιοπορισμό και την τέχνη του λόγου μέσω των ημερολογίων της, έρχεται αντιμέτωπη με τη δική της ασθένεια και νέες λέξεις - λεμφαδένας, γραμμικός επιταχυντής, λετραζόλη- έρχονται να προστεθούν στις λέξεις που χτίζουν δέκα χρόνια στιγμών.
Χωρίς ίχνος και αισθητική κλειδαρότρυπας στην προσωπική της σχέση με τον Καρούζο και χωρίς ίχνος ωραιοποίησης, η Εύα Μπέη ανασύρει μνήμες και γράφει για όσα βίωσε δίπλα του με συγκινητική ειλικρίνεια, σεβασμό και απέραντη τρυφερότητα. Παραθέτει τα γεγονότα και τις στιγμές δίχως χρονολογική σειρά με τον τρόπο που οι αναμνήσεις κατακλύζουν τον καθένα μας.
Μέσα στις ημερολογιακές της καταγραφές, περνούν πρόσωπα της τέχνης και κοινωνικοπολιτικές αλλαγές κατά τις δεκαετίες ΄80 και ΄90. Εκθαμβωτική η αφήγηση της Μπέη και πώς αλλιώς θα συνέβαινε από μια ζωγράφο που με το αισθητήριό της συνέλαβε και απέδωσε με τον πιο λεπτοδουλεμένο τρόπο, όλους τους κραδασμούς, τους γκρεμούς και το φως της ύπαρξης του αγαπημένου μας ποιητή.
Εκδόσεις Loggia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου