Αυτή είναι η συνταρακτική ιστορία μιας καρδιάς που ταξιδεύει στο χρόνο, από σώμα σε σώμα και από γενιά σε γενιά, και γίνεται μοίρα, θαύμα, απάτη, ζωή και θάνατος.
Αυτή είναι η συγκλονιστικά περίτεχνη ιστορία δια χειρός της Μαρίνα Περεθάγουα - που μας σύστησαν φέτος το καλοκαίρι οι εκδόσεις Καστανιώτη με αυτό το πρώτο της μεταφρασμένο μυθιστόρημα στην ελληνική γλώσσα - με ένα απόλυτα προσωπικό ύφος, πλοκή εφιαλτική, γραφή που πάλλεται σαν καρδιά ολοζώντανη και συνδέει τα πεπρωμένα των ανθρώπων και αφήγηση με αίμα που βάφει κόκκινες τις ζωές των ηρώων που συναντιούνται σε μονοπάτια απόγνωσης, πάθους, τιμής, εκδίκησης, ενοχής, πολέμου συναισθημάτων και απογοήτευσης.
Εδώ η καρδιά δεν έχει μονάχα μεταφορική συναισθηματική έννοια αλλά λειτουργεί κυρίως ως κεντρικό όργανο που διαιωνίζει τη ζωή. Όλα ξεκινούν από την Κίνα, το 1948, στο προαύλιο του σωφρονιστικού ιδρύματος του Κουανγκτσόου. Ο σαράντα τεσσάρων ετών κρατούμενος Τσόου Χοντσίνγκ πυροβολείται στην πλάτη και, πριν καν ξεψυχήσει, του αφαιρείται η καρδιά. Μια εβδομάδα αργότερα, το αδειασμένο του σώμα παραδίδεται στον μοναχογιό του, Λινγουέι, ο οποίος ξεκινά μια αναζήτηση χρόνων προκειμένου να ανακαλύψει τον παράνομο νέο κάτοχο της καρδιάς του πατέρα του. Σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση, αν η καρδιά δεν θαφτεί μαζί με το νεκρό σώμα, τότε ο νεκρός δεν μπορεί να αναπαυτεί μιας και στην καρδιά κατοικεί το Σεν (η ψυχή) που περνάει στις επόμενες γενιές.
Σκοπός ζωής του Λινγουέι λοιπόν, είναι να βρεί το σώμα που είναι ζωντανό χάρη στους χτύπους της καρδιάς του αδικοχαμένου πατέρα του. Βάσει πολύχρονων ερευνών, το ζωτικό όργανο είχε μεταφερθεί από την Κίνα στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στο Όστιν του Τέξας. Συνοδοιπόρος του Λινγουέι στην αναζήτηση και στον αγώνα ανεύρεσης, είναι ο νεαρός γιος του, Σιντσιάνγκ, (το όνομά του στα κινέζικα σημαίνει "πυρήνας", "καρδιά") που μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του και έχοντας τη βαριά κληρονομιά της οικογένειάς του και τον όρκο να επιστρέψει το Σεν εκεί που ανήκει, συνεχίζει τις έρευνες.
Τη στιγμή που ο Σιντσιάνγκ βρίσκεται στο Όστιν, στην ίδια περιοχή ένα δεκαεξάχρονο τυφλό κορίτσι, η Ρόμπιν, επιστρέφει στο τροχόσπιτό της, υπό την επήρεια χαπιών και αλκοόλ, πέφτει για ύπνο μέσα σε μια λίμνη αίματος πλάι στη μαχαιρωμένη νεκρή μητέρα της. Το επόμενο πρωί, η Ρόμπιν συλλαμβάνεται και της επιβάλλεται η θανατική ποινή.
Επόμενο τμήμα του μυθιστορήματος είναι οι επιστολές της Ρόμπιν προς τον πατέρα της και προς τον αγαπημένο της Τσάο μέσα από τη φυλακή. Επιστολές που βρίθουν ανατριχιαστικών λεπτομερειών για τις συνθήκες κράτησης, για τη στέρηση ελευθερίας, την άχνα ομορφιάς μέσα στη φρίκη, τις πιο ενδόμυχες σκέψεις, την αναμονή της ημερομηνίας εκτέλεσης, το φως που ανάβει μέσα στο σκοτάδι, τις διαστάσεις της άγριας μοναξιάς και του φόβου που εισχωρεί σαν σκουλήκι στα σωθικά και τα απομυζά, την απόλυτη σιωπή, την απουσία αναμνήσεων, την ανταλλαγή φωτός και καρδιάς.
Ο μυς, η σύσπαση που δημιουργεί την επόμενη σύσπαση, η ώρα της εκτέλεσης και της αφαίρεσης και της προσθήκης, η ώρα της συμπόνοιας, το γράμμα, τα χέρια που τρέμουν, το μοντάζ μιας καρδιάς στη θέση της άλλης, το δώρο της ελευθερίας που ανοίγει δρόμους και πόρτες σε ένα σώμα που ταλαντεύεται μεταξύ θανάτου και ζωής ξαφνικής.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση της Ρόμπιν μέσω των επιστολών της εναλλάσσεται με την τριτοπρόσωπη αφήγηση και τα στοιχεία περί της θανατικής ποινής και της παράνομης εμπορίας οργάνων. Η πρόζα της Περεθάγουα κινείται δεξιοτεχνικά μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκουμέντου ,αντλώντας υλικό από αληθινά ζοφερά γεγονότα για τις συνθήκες κράτησης των μελλοθάνατων, το καθεστώς των παράνομων μεταμοσχεύσεων και τις χιλιάδες εκτελέσεις εξαναγκασμένων δοτών στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.
Ήδη η συγγραφέας αποτελεί μια από τις πιο συναρπαστικές νέες φωνές της ισπανόφωνης πεζογραφίας και το ταλέντο της αποδεικνύεται έμπρακτα σε αυτό το μυθιστόρημα - ξυράφι. Μυθιστόρημα για ένα κόσμο σε πλήρη σήψη - δημιουργία του ανθρώπου και κληροδότημα στον άνθρωπο, για τις αμαρτίες που προσμένουν λύτρωση και συγχώρεση, για την αγάπη που αγκαλιάζει την ενοχή και ναρκώνει την εκδίκηση, για τη ζωή που γίνεται επάγγελμα και τον θάνατο - οικοδεσπότη που κερνάει ζωή δανεική, για την ψυχή και τη φυλακή της.
Η εξαιρετική μετάφραση της Μαρίας Παλαιολόγου ακολουθεί κατά πόδας τον παλμό και τους σαρωτικούς αφηγηματικούς δρόμους της Περεθάγουα. Το αποτέλεσμα είναι το πάγωμα της ανάσας, το δέος και το ρίγος που νιώθει ο αναγνώστης σε ολόκληρη την πορεία του έργου αλλά και φτάνοντας στο ανατρεπτικό φινάλε αυτού του αποκαλυπτικού και ωμού - σαν την αλήθεια - μυθιστορήματος τεκμηρίωσης.
Εκδόσεις Καστανιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου