"Ο μικρός Γκοντάρ" σηματοδοτεί την πολυαναμενόμενη επιστροφή της ακριβοθώρητης και σημαντικής μας πεζογράφου Μαρίας Γαβαλά στα λογοτεχνικά πράγματα, μετά το αριστουργηματικό της έργο "Κόκκινος σταυρός" του 2018.
Με τις ιδιότητες της σεναριογράφου και σκηνοθέτιδος, η Γαβαλά διαθέτει κινηματογραφική αφήγηση, η γραφή της έχει μελάνι-κάμερα χειρουργικής ακριβείας σε λήψεις, ενώ οι χαρακτήρες της αφήνουν έντονο αποτύπωμα, για καιρό, μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης. Με τον "Κόκκινο σταυρό" η συγγραφέας μάς μετέφερε απο το παρόν στη ναζιστική Γερμανία, με φόντο την τέχνη και θίγοντας το ζήτημα της εξόντωσης των ψυχικά ασθενών της εποχής από τους ναζί. Στον "Μικρό Γκοντάρ" καλύπτεται χρονικά η περίοδος της δικτατορίας στην Ελλάδα παράλληλα με τα δραματικά γεγονότα του Μάη του '68, τη γενοκτονία του λαού της Μπιάφρα και τα βαθύτατα τραύματα του πολέμου της Αλγερίας.
Η Λουκία Βακαρή, αφηγήτρια της ιστορίας, είναι Ελληνίδα σπουδάστρια κινηματογράφου στο Παρίσι. Άνοιξη του '69 γνωρίζει και ερωτεύεται τον Γκασπάρ Φρενέλ, έναν φλεγόμενο ανήσυχο νεο κινηματογραφιστή, ο οποίος με μια μεταχειρισμένη 16άρα κάμερα στον ώμο καταγράφει τα άγρια γεγονότα της εποχής και τους αγώνες των ανθρώπων για το αύριο, αγώνες με αίμα και ομίχλη στο βλέμμα και στο δέρμα. Ο Γκασπάρ είναι ένας μικρός Γκοντάρ που θέλει να γίνει μεγάλος! Θέλει να συλλάβει τη φωνή της πραγματικότητας, να πάει κόντρα στη συλλογική αμνησία, να κάνει κινηματογράφο αλήθειας και τεκμηρίωσης που θα αφυπνίζει και θα θυμίζει. Άλλοτε οικείος, παρών, δίπλα στη Λουκία κι άλλοτε ανοίκειος, απών, αερικό, αίνιγμα, εξαφανίζεται και μετακινείται συνεχώς προκειμένου να αποτυπώσει στο φακό τη δύναμη και την αδυναμία, την αποδοχή και την άρνηση, την επανάσταση και την διεκδίκηση ζωής και ονείρων.
Στις δυσκολίες του Γκασπάρ έρχονται να προστεθούν τραύματα και τραυματισμοί, φίμωση και λογοκρισία. Η Λουκία αναμετράται με τα δικά της τραύματα: μισή στο Παρίσι, στις σπουδές της και στον έρωτά της για τον Γκασπάρ και μισή στην Ελλάδα της Χούντας, στην οικογένειά της με τον αγαπημένο της θείο Στέφανο κρατούμενο, εξόριστο και βασανιζόμενο. Σε μια προσπάθεια αποδέσμευσης από τον οικογενειακό κλοιό, έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν και τα παιδικά της χρόνια, που ακόμα τα σέρνει σαν αλυσίδες στα πόδια της. Μέσα σε μια δίνη έρωτα, προσωπικών εσωτερικών εκκρεμοτήτων και κοινωνικών αναταράξεων, το νεαρό κορίτσι μπαίνει απότομα στα βαθιά νερά της ενηλικίωσης.
Σε ένα κόσμο που φλέγεται και μεταβάλλεται και με ομοιότητες εθνών δεμένες με το κόκκινο χρώμα της βίας και του εμφύλιου σπαραγμού, η Λουκία και ο Γκασπάρ είναι μαζί, χάνονται, ξαναβρίσκονται, παλεύουν με φαντάσματα, τέρατα και αναπηρίες, ονειρεύονται, ερωτεύονται ξανά απ΄την αρχή. Οι δυο τους στο επίκεντρο της εξιστόρησης και γύρω τους ένας Χορός νεκρών, επιζώντων, αγωνιστών, μεταναστών, απόκληρων, βασανισμένων.
Ένα πολυεπίπεδο αριστοτεχνικό μυθιστόρημα που βρίθει διλημμάτων και στοχασμών για την αλήθεια και την απάτη της έβδομης τέχνης και για τις πληγές της πρόσφατης παγκόσμιας Ιστορίας που επηρεάζουν και θα επηρεάζουν παρόν και μέλλον.
Εκδόσεις Πόλις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου