Το Κορίτσι βρέθηκε μόνο μες στη νύχτα με έναν άδειο κουβά στο χέρι.
Αμίλητο. Χωρίς όνομα. Χωρίς προορισμό. Για πρόσωπο μια παγωμένη μάσκα. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθε.
Το Κορίτσι μεταφέρεται σε ένα ίδρυμα για παιδιά, μπαίνει σ' ένα κόσμο με πρόγραμμα και ρυθμό.
Παρατηρεί, δεν μιλά, δεν ενοχλεί. Καταναλώνει ψιθύρους, μυστικά, περισσεύματα τροφής. Πεινάει. Διψάει.
Το κεφάλι του Κοριτσιού είναι πηγάδι που μέσα του πέφτουν οι ιστορίες των άλλων και η ελευθερία του δεν είναι πέρα από τον φράκτη αλλά εντός του ιδρύματος,γιατί εκεί νιώθει ασφάλεια, γιατί εκεί έχει την αίσθηση του ανήκειν.
Το Κορίτσι γράφει σύντομα γράμματα προς τον εαυτό του, γίνεται ταυτόχρονα η Μαμά - Αποστολέας και η Κόρη - Παραλήπτης. Κι όταν μπαίνει στο αναρρωτήριο, έχει συντροφιά της και μόνιμο πλάνο της ένα ρολόι κρεμασμένο και γνωρίζει ποιο συναίσθημα έχει σειρά να αναδυθεί στην επιφάνεια του χρόνου.
Κι έπειτα, το παιδικό πρόσωπό του μπαίνει σε διαδικασία γήρανσης και έρχονται η Αλήθεια και η Επίγνωση.
Το Κορίτσι δεν είναι πια το Κορίτσι...
Μια από τις σημαντικότερες επανεκδόσεις της φετινής βιβλιοπαραγωγής αυτη η συγκλονιστική, αλληγορική και βαθιά πολιτική νουβέλα της Τζέννυ Έρπενμπεκ, που εκδόθηκε πρώτη φορά στα γερμανικά το 1999, δέκα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης, μεταφραστής και στην προηγούμενη πρώτη έκδοση στα ελληνικά, το 2004, από τις εκδόσεις Ίνδικτος, πραγματοποίησε κι εδώ ένα μεταφραστικό θαύμα. Ακολουθώντας με κινήσεις ακριβείας τις σιωπές και τις κρυμμένες κραυγές του κειμένου, ανέδειξε την κοφτερή σαν λεπίδα και συνάμα τρυφερή σαν φτερό στον άνεμο γραφή της Έρπενμπεκ.
Εκδόσεις Καστανιώτη
Αμίλητο. Χωρίς όνομα. Χωρίς προορισμό. Για πρόσωπο μια παγωμένη μάσκα. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθε.
Το Κορίτσι μεταφέρεται σε ένα ίδρυμα για παιδιά, μπαίνει σ' ένα κόσμο με πρόγραμμα και ρυθμό.
Παρατηρεί, δεν μιλά, δεν ενοχλεί. Καταναλώνει ψιθύρους, μυστικά, περισσεύματα τροφής. Πεινάει. Διψάει.
Το κεφάλι του Κοριτσιού είναι πηγάδι που μέσα του πέφτουν οι ιστορίες των άλλων και η ελευθερία του δεν είναι πέρα από τον φράκτη αλλά εντός του ιδρύματος,γιατί εκεί νιώθει ασφάλεια, γιατί εκεί έχει την αίσθηση του ανήκειν.
Το Κορίτσι γράφει σύντομα γράμματα προς τον εαυτό του, γίνεται ταυτόχρονα η Μαμά - Αποστολέας και η Κόρη - Παραλήπτης. Κι όταν μπαίνει στο αναρρωτήριο, έχει συντροφιά της και μόνιμο πλάνο της ένα ρολόι κρεμασμένο και γνωρίζει ποιο συναίσθημα έχει σειρά να αναδυθεί στην επιφάνεια του χρόνου.
Κι έπειτα, το παιδικό πρόσωπό του μπαίνει σε διαδικασία γήρανσης και έρχονται η Αλήθεια και η Επίγνωση.
Το Κορίτσι δεν είναι πια το Κορίτσι...
Μια από τις σημαντικότερες επανεκδόσεις της φετινής βιβλιοπαραγωγής αυτη η συγκλονιστική, αλληγορική και βαθιά πολιτική νουβέλα της Τζέννυ Έρπενμπεκ, που εκδόθηκε πρώτη φορά στα γερμανικά το 1999, δέκα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης, μεταφραστής και στην προηγούμενη πρώτη έκδοση στα ελληνικά, το 2004, από τις εκδόσεις Ίνδικτος, πραγματοποίησε κι εδώ ένα μεταφραστικό θαύμα. Ακολουθώντας με κινήσεις ακριβείας τις σιωπές και τις κρυμμένες κραυγές του κειμένου, ανέδειξε την κοφτερή σαν λεπίδα και συνάμα τρυφερή σαν φτερό στον άνεμο γραφή της Έρπενμπεκ.
Εκδόσεις Καστανιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου