Ocean Vuong, Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι

 

«Αγαπημενη μου μαμά,
Σου γράφω σε μια προσπάθεια να σε πλησιάσω - ακόμα κι αν κάθε λέξη που βάζω κάτω στο χαρτί με απομακρύνει περισσότερο από εσένα.»

Μυθιστόρημα-σεισμική δόνηση πολλών Ρίχτερ με αυτοβιογραφικά στοιχεία, χρονικό και επιστολικό κείμενο. Αλλά κυρίως πρόκειται για ένα γράμμα αγάπης, κατανόησης, θυμού, απομάκρυνσης και σμιξίματος, αφήγησης εαυτού, ζωής και απώλειας, μεταφοράς τραυμάτων από γενιά σε γενιά, γράμμα κληρονομιάς μιας γλώσσας και της σιωπής. Τολμηρό, ειλικρινές, ωμό μέσα στην ποιητικότητά του, το πρώτο μυθιστόρημα του Vuong μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Gutenberg, ένας ακόμη Θησαυρός που προστίθεται στη σειρά Aldina, σε αριστοτεχνική μετάφραση της Έφης Φρυδά.
 

Ο αφηγητής-πρωταγωνιστής ονομάζεται Little Dog (Μικρός Σκύλος), μεγαλώνει στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ πλάι στην τραυματισμένη ψυχικά και ασταθή συναισθηματικά μητέρα του, Ρόουζ, και την σχιζοφρενική γιαγιά του, Λαν. Ο πατέρας του είναι μια σκιά, μια θολή θύμηση, μια συναρμολογούμενη φιγούρα εκείνη τη νύχτα που συνελήφθη για ξυλοδαρμό και ενδοοικογενειακή βία.
 

Ιστορία ενηλικίωσης ενός μικρού μετανάστη στην Αμερική: κακοποιημένου από τη μητέρα του, βασανισμένου από τους συμμαθητές του που έβλεπαν ένα ντελικάτο "κίτρινο" αγόρι να μην μιλάει στη γλώσσα τους, βασανισμένου από ήχους ναπάλμ, θρήνους άλλων ζωών πριν απ' αυτόν. Ο Μικρός Σκύλος βρίσκει παρηγοριά στην πρώτη του ερωτική σχέση με έναν "λευκό" τραχύ νεαρό, που αποδεικνύεται τραγική στη συνέχεια. Η αληθινή του σωτηρία είναι το διάβασμα, η βουτιά στη γλώσσα της νέας του πατρίδας και η κατανόηση της ιστορίας της οικογένειάς του.
 

Η σχέση του Μικρού Σκύλου με τη μητέρα του είναι στην καρδιά του έργου, σχέση ιερή και καταραμένη που δομεί και αποδομεί τα πάντα γύρω του, γίνεται κώδικας ζωής για τον ίδιο και της σχέσης του με τους άλλους.
 

Ένα γράμμα του αφηγητή προς τη μητέρα του που εκείνη ποτέ δεν θα διαβάσει. Ένα βλέμμα σε ένα πλάσμα αγαπημένο και, την ίδια στιγμή αξιοθρήνητο, ανίκανο, ξένο, με πολλαπλά τραύματα ενός ατελείωτου πολέμου και μιας άρνησης για ένταξη στη νέα ζωή.
 

Η αφήγηση είναι περιπλάνηση στο χώρο, στο χρόνο και σε κύκλους βίου χωρίς χρονολόγηση. Μνήμες που ξεπηδούν σαν σπίθες μιας άγριας φωτιάς, μνήμες πεταλούδες μονάρχες που ανοίγουν φτερά πάνω από γκρεμό.
 

Οδυνηρό και καταστροφικά υπέροχο μυθιστόρημα υψηλής έντασης και θερμοκρασίας, παθιασμένο και λυρικότατο.
 

Ένα κόμμα από έμβρυο γίνεται τελεία κι ύστερα το κόκκινο γίνεται χαμόγελο.

 

 

Μετάφραση: Έφη Φρυδά

Εκδόσεις Gutenberg