Υπήρξε και θα είναι πάντα από τους επιφανέστερους συγγραφείς και διανοητές της εποχής μας. Ένας εκ των τριών κορυφαίων Ισραηλινών λογοτεχνών και διανοούμενων, (οι άλλοι δύο, ο Αβραάμ Γεοσούα και ο Νταβίντ Γκρόσμαν), ο Άμος Οζ έγραψε αυτό το βαθιά συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο -φιλοσοφικών και μεταφυσικών ερωτημάτων- μυθιστόρημα το 1989. Πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησε στα ελληνικά σε θαυμάσια ρέουσα μεταγραφή της Λουίζας Μιζάν, από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Κεντρικός ήρωας είναι ο Γιοέλ Ραβίντ, ένας άνδρας κοντά στα 50, ολιγόλογος, παρατηρητικός, που αρχειοθετεί στη μνήμη του κάθε λεπτομέρεια αφού επεξεργαστεί κάθε δεδομένο. Έχοντας εργαστεί για χρόνια στις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, συνταξιοδοτείται πρόωρα μετά τον ξαφνικό χαμό της συζύγου του, Ίβρια. Μετακομίζει σε κάποιο προάστιο του Τελ Αβίβ μαζί με την έφηβη κόρη του, τη μητέρα του και την πεθερά του.
Ο εσωτερικός κόσμος του Γιοέλ έχει φθινοπωρινό φόντο, βουβό θρήνο και έντονο πόνο για τον θάνατο της Ίβρια, της μοναδικής του αγαπημένης, που νιώθει ότι δεν πρόλαβε να γνωρίσει πλήρως. Ο δεσμός τους ήταν ισχυρός, ήταν δεσμός γνώσης. Αποτραβηγμένος πια από την προηγούμενη ζωή του, δημιουργεί μια προσχεδιασμένη καθημερινότητα. Ψάχνει τη λύτρωση στις ασχολίες του με το νέο του σπίτι και τον κήπο, διαβάζει, βλέπει τηλεόραση, ξοδεύει χρόνο σε ενδοσκόπηση και ακτινογράφηση των πάντων. Σαν ένας άνθρωπος στην καρδιά ενός σκοτεινού δάσους που θέλει να ξεκαθαρίσει τι υπάρχει, τι υπήρξε, τι είναι και τι δεν είναι ψευδαίσθηση, στέκεται και ακούει προσεκτικά την αγάπη του για την Ίβρια που έγινε εξάρτηση, θυμός, εκδίκηση και πάλι αγάπη. Ακούει τη θάλασσα που παραμένει στη θέση της ενώ όλα τριγύρω αλλάζουν, ακούει το σκοτάδι, το ξημέρωμα, τις τύψεις του, το παρελθόν του.
Φαντάσματα και θραύσματα μνήμης εισχωρούν σε κάθε οπή του νου του ανεξέλεγκτα.
Ο Γιοέλ σταδιακά εντάσσεται στα καθημερινά κι ανθρώπινα μέσω της γνωριμίας του με έναν μεσίτη και δύο αδέλφια εξ Αμερικής που ζουν στο διπλανό σπίτι και τον μαγνητίζουν με την αλλόκοτη συμπεριφορά τους. Από ψυχρός, καχύποπτος επαγγελματίας κατάσκοπος μετατρέπεται σε έναν πιο τρυφερό άνδρα κοντά στην αυτογνωσία. Αρχίζει να βρίσκει ένα κάποιο νόημα στη ζωή του και σε μια χώρα μικρογραφία ενός κόσμου σε χάος.
Ιδιοφυής, υπαινικτική και διεισδυτική η γραφή του Οζ σε αυτό το σπουδαίο μυθιστόρημα που είναι παράλληλα μια ψυχολογική μελέτη για την ανθρώπινη καρδιά και τους γκρεμούς της.
Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν
Εκδόσεις Καστανιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου