Σημαντική ποιήτρια, ακριβοθώρητη, μοναχική, ακούραστη ονειρογεννήτρια στιγμών και συναισθημάτων, πολυβραβευμένη, με αρκετά έργα της να έχουν μεταφραστεί και αγαπηθεί στο εξωτερικό, η Μαρία Λαϊνά στο "Τι όμορφη που είναι η ζωή" δίνει φωνή και παλμό στις σκέψεις της ηρωίδας της, δημιουργώντας ένα μονόλογο πλήρους λυρισμού και φιλοσοφικών σπαραγμάτων.
Η αφηγήτρια της Λαϊνά στέκεται απέναντι στον αντικατοπτρισμό της μοναξιάς της. Κι ενώ η ζωή είναι όμορφη, αισθάνεται ότι δεν μπορεί να απολαύσει τις ομορφιές της. Έχοντας χάσει τη μητέρα της δέκα χρόνια πριν, κουβαλάει στην καρδιά ένα μόνιμο πένθος και στο σώμα την ίδια της τη μητέρα. Ανεπαίσθητα, γίνεται εκείνη, βιώνει πράγματα μέσα από εκείνη, ζει ό,τι επαναλαμβάνεται μέσα από εκείνη.
Η αφηγήτρια αγαπά τη σιωπή και την ασφάλεια που γεννά το σκοτάδι, την συγκινεί η αθόρυβη ομορφιά ενός λουλουδιού, προσμένει την αγία ώρα που το σκοτάδι θα έρθει παρηγορητικά να την αγγίξει. Οι μνήμες και οι φόβοι γίνονται δίαυλοι επικοινωνίας με τη νεκρή μητέρα της. Την θυμώνει η ακατάσχετη πολυλογία των ανθρώπων, νιώθει ξένη προς τον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο, παλεύει να μη σκέφτεται οτιδήποτε σκέφτεται αλλά σκέφτεται αλύπητα ακόμα κι όταν κοιμάται. Ο ύπνος γίνεται εχθρός, φόβος, πόλεμος. Το ασυνείδητο βγαίνει στην επιφάνεια. Τα πρωινά και οι προσδοκίες κάθε καινούργιας μέρας, είναι εφιάλτες. Κι εκείνα τα λαμπάκια, τα ξημερώματα, αποκτούν ένα τόσο περίεργο σχήμα.
Ολιγοσέλιδο λογοτεχνικό θαύμα, μια νουβέλα συγκλονιστικά πολύτιμη, συγκλονιστικά σκοτεινή σαν τον βαθύ βυθό της ανθρώπινης ψυχής.
Εκδόσεις Πατάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου