Αν η ποίηση είναι το καταφύγιο που ζητούμε, εδώ είναι κι ο βυθός: της θάλασσας, της καθημερινότητας, της μοναξιάς, του "μαζί", της χαρμολύπης, του πριν, του τώρα και του μετά.
Εδώ είναι ο βυθός των λέξεων που σμιλεύονται, παίρνουν σχήμα, βγαίνουν στην επιφάνεια δειλά στο φως της μέρας. Οι λέξεις του Μεγαλοοικονόμου δημιουργούν μικρά μονόπρακτα, ξετυλίγονται και αναδεικνύουν τη χάρη τους μέσα σε συννεφιά ή στο ημίφως, σε μια συσκότιση χειμώνα. Κι εκεί που σκοτεινιάζει, ο βυθός της ποίησης αποζητά "τα πρωινά που δροσίζουν το πρόσωπο", τα μικρά θαύματα και τις νότες.
Η φύση, γιορτινή ή πένθιμη, η θάλασσα, το ουράνιο τόξο-ζητούμενο μετά από κάθε καταιγίδα είναι τα κυρίαρχα στοιχεία στα ποιήματα της παρούσας συλλογής. Τα όνειρα στο "Ως εδώ βυθίζομαι" είναι όμορφα, όταν δεν είναι βάρος: έχουν καπνό και φαντασίωση, σιωπή και παρελθόν. Είναι ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί, είναι σκοτεινή γιορτή με άδεια έπιπλα, κενή απορία, απόντες καλεσμένους, ποτήρια και σώματα ανέγγιχτα.
Ό,τι νυχτώνει έχει ξημέρωμα. Πίσω από τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και το διάχυτο αίσθημα απαισιοδοξίας που αγκαλιάζουν το πρώτο ποιητικό έργο του Μεγαλοοικονόμου, υπάρχει μια χαραμάδα φως. Αρκεί ένας ζεστός αέρας να ανοίξει διάπλατα την πόρτα στην ομορφιά και τη ζωή.
Ονειρικό και με γερό πάτημα στη γη, σκληρό και ειρωνικό σε σημεία το ύφος των ποιημάτων. Και ταυτόχρονα, τόσο πλούσιο σε αλήθεια, συλλογισμό, εσωτερική πυρκαγιά και μια "καρδιά που χτυπάει ξύλο και περιμένει αντίλαλο".
Μια θαυμαστή πρώτη εμφάνιση στο χώρο της ποίησης το "Ως εδώ βυθίζομαι".
Εκδόσεις Φίλντισι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου