Διονύσιος Χριστοφοράτος, Ο Μαγικός Οπτίλος

                                

 Στην κλειδαριά του μέλλοντος
 ταιριάζει μόνο το κλειδί του
 παρελθόντος
 Κι ανοίξαμεν με ποίησιν
 την θύρα των θαυμάτων.
                         (σελ.26)

Δεύτερο ποιητικό βήμα του Διονύσιου Χριστοφοράτου, "Ο Μαγικός Οπτίλος", κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Κάπα Εκδοτική των ωραίων ποιητικών συλλογών και των σημαντικών σύγχρονων και κλασικών θεατρικών έργων και όχι μόνο.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1980, με σπουδές μουσικής, ηχοληψίας και εφαρμοσμένων τεχνών και με την ποίηση μόνιμη εσωτερική φωνή και συντροφιά του, ο Χριστοφοράτος έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα το 2013 με την ποιητική συλλογή "Ταξίδι στ' ονειρόφως - Το εγχειρίδιο του φωτός" από τις εκδόσεις Bookstars και, δέκα χρόνια μετά, ο εξαιρετικός ποιητής / των αναλογιών ρυθμιστής / ενδότερης ζωής και φύσης παρατηρητής επιστρέφει ωριμότερος και πιο μεστός σε ύφος και έκφραση και εντυπωσιάζει εξ αρχής, από το εξώφυλλο και τον τίτλο της παρούσας ανθολογίας μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη σελίδα του πρώτου ποιήματος και εκεί να επιβεβαιωθεί η αρχική υποψία ότι ο Χριστοφοράτος αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή και φωνή στην σύγχρονη ελληνική ποίηση.

Πρώτο ποίημα με τίτλο "Ηλιώπις", και εδώ ο ήλιος από ουράνιο σώμα γίνεται το πιο πολύτιμο Φως για τον ίδιο τον Χριστοφοράτο, Φως που μεταλαμπαδεύεται προς τους αναγνώστες.

Βιωματική γραφή, με απόλυτη ακρίβεια η τοποθέτηση της μιας λέξης πλάι στην άλλη και γλώσσα ολόλαμπρη, ιδιωματική σε σημεία, ολοζώντανη ελληνική, χτίζουν ένα στέρεο ποιητικό κάστρο. Αρκετά εκ των ποιημάτων είναι γραμμένα και αφιερωμένα από τον ποιητή προς την κόρη του Μαλένα αλλά δεν είναι το θέμα της πατρικής αγάπης προς τη μικρή του "ανθεμόεσσα άνοιξι" αυτό που κυριαρχεί στον "Μαγικό Οπτίλο".

Τα 72 ποιήματα της συλλογής, που γράφτηκαν το χρονικό διάστημα 2009 με 2017, φανερώνουν την ενδελεχή μελέτη και την οξεία αντίληψη του δημιουργού για τον κόσμο, τη ζωή, την καθημερινότητα, τη ματαιότητα, τον θάνατο, τον έρωτα, το "πολύ" και το "λίγο" του εαυτού και των άλλων και για όσα απασχολούν τον άνθρωπο και του χαρίζουν φτερά κι ουρανό, γκρεμούς και βυθούς, μικρούς θεούς και μεγάλους σταυρούς, χρώματα, συννεφιές, κεραυνούς, βροχές, ουράνια τόξα, φθορά και αναγέννηση.

Άκρως εικονοπλαστική ποίηση όπου η φύση, ο ήλιος, ο ουρανός, το φεγγάρι, τ΄αστέρια, η νύχτα κι η ανατολή αποκτούν σάρκα και οστά, ψιθυρίζουν, μετακινούνται και πρωταγωνιστούν σε ένα σκηνικό σαν σε παραμύθι. Όλα μιλούν, όλα μεταμορφώνονται, όλα απομένουν στα μάτια και στη μνήμη, γίνονται θολά μαργαριτάρια και ανάδραση φωτός, φωτός που εισδύει απ΄την ελάχιστη χαραμάδα. Εδώ η ροδιά δοξάζεται και οι κορφές των κυπαρισσιών φλερτάρουν με τον ουράνιο θόλο κι αφήνονται στα χάδια του.

Το ποιητικό υποκείμενο παρατηρεί το ξύπνημα και το κοίμισμα της μέρας και όταν μαίνεται η θύελλα της βαρβαρότητας, τρέχει να σωθεί πίσω απ' τα ανθεκτικά τείχη των λέξεων κι απο 'κει ψάχνει να βρεί το αντίδοτο όλων αυτών που μας συνθλίβουν. Κι αναλογίζεται όσα δεν έκανε, όσα δεν είπε, όσα δεν έγραψε, όσα δεν έγιναν για να αποδεχτεί πως απέμεινε και παρέμεινε των λέξεων εραστής.

Σκέφτεται, μιλάει, γράφει και μας εκφράζει, ο Χριστοφοράτος, για τα χρόνια που από μακριά ατενίζουμε, για τις μέρες που αλέθουμε, για τα φύλλα που οξειδώνονται, για τα δάκρυα που κυλάνε -τιμή κι οδύνη- σε / για όλα εκείνα που μαράθηκαν προτού καν ανθίσουν, για τη γέννηση, την πορεία του βίου μας, τη φυσική φθορά και το τέλος.

Και οι εποχές έχουν θέση ανάμεσα στα μικρής -της μιας ανάσας- και μεγαλύτερης έκτασης εκθαμβωτικά ποιήματα του Χριστοφοράτου. Η φτερωτή άνοιξη, το βουβό φθινόπωρο με τα ξερά ηχεία του μετά τις θερινές ακροάσεις και ο χειμώνας που που σπαταλά βιαστικά τη μέρα του για να φέρει τη μελαγχολική σιγαλιά της νύχτας. Παρών και ο έρωτας σε ερωτολόγηση / εξομολόγηση, ο πόθος σαν ορμητικό ποτάμι που γυρεύει ένα κορμί - θάλασσα να ξαποστάσει. Το "φύγε" και το "έλα", μια ματιά  - υπόσχεση, η επιστροφή και η λύτρωση κι ένα φιλί που καρπίζει κι άλλα φιλιά κι ο κόσμος ξαναγεννιέται απ΄την αρχή. Το μάδημα των αστεριών από της νύχτας την παλάμη για να φανερωθεί η αλήθεια "μ'αγαπά δεν μ΄ αγαπά". Η μουσική κι ο χορός της νύχτας, γιορτή στη θλίψη. Ο σπαραγμός των φιλιών των κυμάτων στην σιωπηλή πέτρα, το ψιλόβροχο τραγούδι, τα σύννεφα ασπρόμαυρα πλήκτρα σε ουράνια μπαλάντα κι η βροχή που επιστρέφει τα δανεικά της στη θάλασσα ενώ τα πουλιά πετούν και σχηματίζουν νότες στο πεντάγραμμο του σύμπαντος.

Τα φωτισμένα παράθυρα στη νύχτα της πόλης, οι λευκές σελίδες φοράνε νέες λέξεις κι ο ποιητής απογυμνώνεται και ξαναντύνεται το άγιο χώμα του Λόγου.

Η εξομολόγηση του δημιουργού προς τη Μαλένα του και το γέλιο της, το ιερό του προσώπου της, τα μικρά της δάχτυλα και το άνθισμα των ματιών της. Κι ένα "Πώς" για αυλαία, που συγκλονίζει και γεννά δάκρυα.

Τα ποιήματα του "Μαγικού Οπτίλου" εκφράζουν τον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο, το προσωπικό και το συλλογικό. Έχουν καρδιά, αίμα και αλήθεια αληθώς αληθινή. Διαβάζονται ξανά και ξανά, κάθε φορά από διαφορετική οπτική γωνία και, κάθε φορά, αποκαλύπτουν κάτι καινούργιο. Και αν για κάτι ξεχωρίζουν ανάμεσα στο πλήθος των ποιητικών συλλογών, αυτό είναι η υποδειγματική χρήση της γλώσσας έτσι όπως μοιάζει να κυματίζει σαν σημαία στην πιο ψηλή κορφή, όπως αντιστέκεται σε κάθε είδους ευκολία, φοράει τα καλά της και γιορτάζει, έχει ρυθμό και μουσικότητα, γλυκαίνει, πικραίνει και εξομολογείται τρυφερά. Η αισθητική του κάθε ποιήματος μεταβάλλεται ανάλογα με το γλωσσικό και εκφραστικό ζητούμενο κι έτσι συχνά η δημοτική συνομιλεί με την καθαρεύουσα ενώ δεν λείπουν ενδιαφέροντα "παιχνιδίσματα".

Ο Χριστοφοράτος αλιεύει εκλεκτό ελληνικό λεξιλόγιο, το βγάζει από τη λήθη του και μας το χαρίζει απλόχερα και γενναιόδωρα σαν λαμπερό φως ηλίου μέσα στην καταχνιά των καιρών μας.

Ποίηση γραμμένη στο σήμερα, "Ο Μαγικός Οπτίλος", που έχει μια άχνα και μια ανάσα από το χθές: το χθές εκείνο που αγαπιέται, τιμάται και γίνεται ζωή, ποίηση και δρόμος για το παρόν και το μέλλον.

"Ο Μαγικός Οπτίλος" του Διονύσιου Χριστοφοράτου, αυτός ο οφθαλμός του μέσα σύμπαντος και εαυτού του, καταγράφει, παρατηρεί προσεκτικά, μαγεύεται και μαγεύει, συγκινεί βαθιά και δίνει το έναυσμα της μεταμόρφωσης του κόσμου, γύρω μας κι εντός μας.

 

 

ΚΑΠΑ  Εκδοτική