"Κάποιες φορές είναι λιγότερο σημαντικά τα αντικείμενα του πόθου από ό,τι το είδος του πόθου".
Η Carolin Emcke, φιλόσοφος και δημοσιογράφος γεννημένη στη Γερμανία, έγραψε αυτό το σημαντικό βιβλίο περί ελευθερίας εαυτού και επιθυμιών, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις σε εξαίρετη μετάφραση του Δημήτρη Δημοκίδη. Αφήγημα, δοκίμιο, εκτενές βιωματικό άρθρο, αγκάλιασμα απομνημονευμάτων, ανάλυση ανακάλυψης πόθων. Και, κυρίως, υπόδειγμα γραφής, αποδοχής και θάρρους.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση ταξιδεύει μπρος πίσω στο χρόνο, από τη δεκαετία του '70 έως σήμερα. Η Emcke σκαλίζει το παρελθόν, θυμάται τα σχολικά της χρόνια, το συγκρατημένο ξύπνημα των σωμάτων, την αιχμαλωσία των αισθημάτων για τα οποία δεν υπήρχαν συγκεκριμένες έννοιες, τη σιωπή και την απόκρυψη επιθυμίας, την υποψία επικινδυνότητας της ηδονής. Και κάπου εκεί ανάμεσα, κεντρικό πρόσωπο είναι ο νεαρός Ντάνιελ, ο "διαφορετικός", ο παρίας που βίωσε τον τρόμο και την περιθωριοποίηση και που, τελικά, έμελλε να στοιχειώσει για πάντα την συγγραφέα.
Η Emcke, από παράγραφο σε παράγραφο, αναλύει, παραδέχεται, τονίζει, παραθέτει, μετανιώνει. Αναφέρεται στους φόβους της, μιλά για την καθολική εκκλησία, τη Γερμανία και την ταξική συνείδηση των δεκαετιών '70 και '80 και τους αγώνες των "διαφορετικών" για κοινωνική και πολιτική αναγνώριση.
Γράφει για την μουσική και τις τέχνες και το πώς την διαμόρφωσαν, το πώς οι εναλλαγές του πόθου της θυμίζουν τον μουσικό όρο "διατονική μετατροπία", δηλαδή την ξαφνική αλλαγή αρμονίας μέσα στο ίδιο μουσικό κομμάτι. Μιλά και για την ταυτότητα που συχνά είναι κατασκευασμένη και επιβαλλόμενη και οδηγεί σε στιγματισμό και προκαταλήψεις. Και πάντα, η μορφή του Ντάνιελ να αναδύεται μέσα σε αυτό το κείμενο ύμνο στην τρυφερότητα του πόθου ανεξαρτήτως φύλων.
Κι έτσι, το πένθος για τη σιωπή του Τότε γίνεται φόρος τιμής σε όλους εκείνους που υποφέρουν σιωπηλά, ακόμα και Σήμερα.
Μετάφραση: Δημήτρης Δημοκίδης
Εκδόσεις ΠΌΛΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου