Ούτε δυστοπία, ούτε ουτοπία παρά μια ρεαλιστική παρουσίαση του κόσμου που αλλάζει με τρόπο θαυμαστό και τρομακτικό ταυτόχρονα, σε ένα κοντινό μέλλον. Ένα σκοτεινό παραμύθι για την ευθραυστότητα και το αναπόφευκτο του θανάτου. Αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις για το ολοκαίνουργιο μυθιστόρημα του Καζούο Ισιγκούρο που κυκλοφορεί αύριο 11/3 στα ελληνικά, σε εξαιρετική μετάφραση από την Αργυρώ Μαντόγλου.
Το μυθιστόρημα γράφτηκε μετά την βράβευση του συγγραφέα με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 2017 και ρίχνει μια πλάγια μάτια σε ένα μέλλον που χτίζεται ταχύτατα μπροστά μας. Σκόρπια τα ηθικά ερωτήματα και ένα κυρίαρχο: εάν ένας άνθρωπος περιέχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, μπορεί αυτό να αναπαραχθεί στο σώμα ενός ανθρωποειδούς και να διατηρηθεί η μοναδικότητά του;
Πρωτοπρόσωπη αφηγήτρια (μια αξέχαστη ηρωίδα) είναι η Κλάρα, ένα ανδροειδές τεχνητής νοημοσύνης που τροφοδοτείται από ηλιακή ενέργεια. Είναι ασυνήθιστα έξυπνη, απορροφά και αναλύει βλέμματα, κώδικες και συμπεριφορές των επισκεπτών στο κατάστημα όπου παραμένει προς πώληση, ανάμεσα σε άλλα ανδροειδή, πότε στη βιτρίνα -παρατηρώντας τον έξω κόσμο- και πότε σε μια άκρη. Η Κλάρα είναι ένα "μηχάνημα" με ανθρώπινα συναισθήματα, είναι μια Τεχνητή Φίλη και περιμένει να γίνει πραγματική φίλη του παιδιού που θα την αγοράσει. Κι έρχεται η μέρα που αγοράζεται από την 14χρονη εύθραυστη Τζόσι και την Μητέρα της. Όλα για την Κλάρα, στο νέο της σπίτι, έχουν ορθογώνιο και τετράγωνο σχήμα. Αντιλαμβάνεται τις στρατηγικές που επινοούν οι άνθρωποι για να καταπολεμήσουν την μοναξιά τους. Παρατηρεί, χαίρεται, θλίβεται, αγαπάει, ενηλικιώνεται. Σιωπηλή και πιστή σαν σκύλος, η Κλάρα γίνεται καθρέφτης και πάνω της αντανακλάται η ανθρώπινη φύση.
Κι όταν η αγαπημένη της Τζόσι αρρωσταίνει από μια μυστήρια νόσο, η ΤΦ Κλάρα επικαλείται τον Θεό Ήλιο να κάνει το Θαύμα του.
Ζωγραφιές, σχήματα και λέξεις είναι στα μάτια της Κλάρα κουτιά που κρύβουν πικρές αλήθειες για τον παρανοϊκό κόσμο των ενηλίκων και τη βαριά μοναξιά των εφήβων.
Πανταχού παρούσες μέσα στο μυθιστόρημα είναι η μνήμη και το φορτίο της, οι σκέψεις για τον κόσμο που αλλάζει με καλπάζουσα ταχύτητα και η αγάπη: που άλλοτε φοράει το ρούχο του εγωισμού κι άλλοτε το ένδυμα της συμπόνοιας και της γενναιοδωρίας.
Μελαγχολικό, γλυκόπικρο, υπογείως ειρωνικό και προβοκατόρικο, ένα σπουδαίο έργο από έναν σπουδαίο λογοτέχνη του καιρού μας.
Μετάφραση: Αργυρώ Μαντόγλου
Εκδόσεις Ψυχογιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου