Ο Μιχάλης Κατράκης ανήκει στην κατηγορία των συγγραφέων που δεν ξεμπερδεύεις εύκολα μαζί τους. Υπάρχουν πάντα ανοιχτοί λογαριασμοί με την αιχμηρή γραφή του και τους ήρωές του που έρχονται και σε συναντούν σε χρόνο ανύποπτο ενώ ήδη έχεις συνομιλία με άλλους ήρωες άλλων έργων! Και πιάνεσαι αιχμάλωτος της ωμής αλήθειας τους και της συνηθισμένης ζωής τους.
Συνηθισμένη είναι και η ζωή του Πολύκαρπου Γιοκλούκογλου, του κεντρικού ήρωα στο συγκλονιστικό "Χίλια μιλιγκράμ απουσίας", βιογραφικό μυθιστόρημα, φαινομενικά ήσυχο που κάτω από το έδαφός του σιγοκαίει ύπουλα αναμμένο φιτίλι. 50 διηγήματα, σαν φύλλα αιωρούμενα, αποτελούν τα στιγμιότυπα βίου του Πολύκαρπου, από την πρεμιέρα του ως την αυλαία του, και χτίζουν κομμάτι κομμάτι τον κορμό της αφήγησης. Ο Πολύκαρπος είναι ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας, υπάλληλος τραπέζης, σύζυγος, πατέρας, φίλος, δολοφόνος σκιών και τεράτων, γαλήνιος, οργισμένος, είναι ο εαυτός που επιθυμεί ο κάθε καθωσπρέπει εαυτός, είναι τα "θέλω" των άλλων, είναι τα "ναι" και τα "όχι" που έδωσε και έλαβε, είναι η χώρα του που πληγώνει και/ή πληγώνεται γλείφοντας οικείες και δανεικές πληγές. Είναι η ιστορία της ζωής του μοιρασμένη ακατάτακτα σε 50 κεφάλαια διηγήματα, η πρόσφατη Ιστορία του τόπου του/μας που πλέκει μύθο, διαδρομές και απουσίες. Η παιδική και εφηβική ηλικία, τα "γιατί", τα "κάποτε", οι γονείς, η δικτατορία, οι άγνωστες λέξεις, οι δεκαετίες σε σκυταλοδρομία, τα χρόνια - κεράσματα γλυκόπικρα σε ασημένιο δίσκο, η Σοφία του έρωτα και της καρδιάς, ο Μηνάς και η Ελπίδα, η καριέρα, ο αγώνας, η λήθη της επιθυμίας. Θρόισμα, αέρας, φύλλα ανάκατα, γεγονότα, οικογένεια, Θύρα 7, η ζωή που χαστουκίζει και κανακεύει, η αποδοχή, η απουσία εαυτού, ο γκρεμός της μη αποδοχής, ζωή σε 18 τσιγάρα, ζωή βιτρίνα, ζωή φωτιά - πορεία διαμαρτυρίας - σκανδάλη και μια πόλη καζάνι που βράζει. Γιορτές που σωπαίνουν, καρδιά σε νάρκη, φονιάς στα σωθικά, ειπωμένα και ανείπωτα και "όλα καλά καμωμένα".
Αυτό που ξεκίνησε ως λογοτεχνική άσκηση για τον Κατράκη, εξελίχθηκε σε ένα σπουδαίο έργο της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας. Μυθιστόρημα για την φθορά του χρόνου, του έρωτα, της ελπίδας. Για τον φασισμό της καθημερινότητας. Αντικατοπτρισμός του εγώ, εσύ, εμείς, της απουσίας ή άγνοιας αντίληψης. Άμεσο, αιχμηρό, σπαρακτικά ανθρώπινο και τρυφερό σαν μαξιλάρι που στο άγγιγμά του φανερώνει κοφτερά κομμάτια από σπασμένο ξυράφι.
Εκδόσεις Ελκυστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου