Γραμμένο το 1946, το παρόν μυθιστόρημα θεωρήθηκε από τα λιγότερο επιτυχημένα του σπουδαίου πεζογράφου και ποιητή Τσέζαρε Παβέζε. Δέχθηκε από μέτριες έως αρνητικές κριτικές για το λόγο ότι η πολιτική δέσμευση του συγγραφέα δεν γίνεται φανερά αντιληπτή ως βαθιά εσωτερική ανάγκη αλλά μοιάζει με απλή πράξη επίδειξης ή ότι το έργο έχει έναν ανεπαρκή και άνισο διδακτικό χαρακτήρα. Όπως συμβαίνει με όλα τα σημαντικά μυθιστορήματα, ο χρόνος ασκεί την καλύτερη κριτική και στο πέρασμά του αποδεικνύεται πώς ένα "καταδικασμένο" κείμενο έρχεται ξανά στο φως, αναγιγνώσκεται υπό άλλο πρίσμα και σε κατάλληλη χρονική στιγμή και η ήσυχη λάμψη του είναι εμφανέστατη.
Έτσι και αυτό το βαθιά συγκινητικό, πολιτικό και αλληγορικό έργο γνωρίζει μια νέα ζωή χάρη στις εκδόσεις Καστανιώτη που το εξέδωσαν ξανά μετά από πολλά χρόνια. (Πρώτη κυκλοφορία στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οδυσσέας το 1979). Ο Παβέζε, μέσω της αφήγησης του πρωταγωνιστή του, Πάμπλο, αντικρίζει τη συννεφιά και την ηλιοφάνεια αυτού του κόσμου με τα μάτια ενός Παζολίνι, με πλάνα στην επαρχία, στην φωταγωγημένη πόλη, στα καφενεία, στις φτωχογειτονιές των εργατών, στα καταστήματα, στους πόθους των σκέψεων και των σωμάτων.
Ο Πάμπλο, ένας μικροαστός νέος, κοινωνικά απομονωμένος, υποταγμένος στη δυσφορία της καθημερινότητάς του στο Τορίνο, παίζει κιθάρα ψάχνοντας μέσα στις συγχορδίες εαυτό, ταυτότητα, γεύση ζωής και ίχνη θαμμένης επανάστασης σε ό,τι τον κάνει να σιωπά. Βιώνει την υπαρξιακή του ανησυχία ώσπου συναντά τον έρωτα στο πρόσωπο μιας γυναίκας εκ διαμέτρου αντίθετης από εκείνον. Δραπετεύει έπειτα από το Τορίνο για τη Ρώμη σε μια διαδρομή πολιτικής και κοινωνικής ανάπτυξης και απόκτησης ταξικής συνείδησης.
Συναντά ανθρώπους με κοινό όραμα - και με το μυαλό του υποταγμένο στον παλιό του φίλο και πρότυπο, Αμέλιο - ο Πάμπλο μεταμορφώνεται, ωριμάζει, εκπαιδεύεται ιδεολογικά στον κομμουνισμό, βρίσκει ένα δρόμο προς την πολιτική οδό που τον συνδέει με άλλους, γίνεται σύντροφό τους.
Ο Παβέζε ανατέμνει την κοινωνία της Ιταλίας, σκιαγραφεί τους ανθρώπους εισχωρώντας βαθιά στις σκέψεις και τις πράξεις τους, καταγράφει φόβους κι ελπίδες, ζωγραφίζει στα σκοτεινά έναν μικρό ήλιο - σύμβολο πάλης ενάντια σε κάθε φασισμό φανερώνοντας δρόμο για επανένταξη όσων αποκλεισμένων. Η φωνή του Πάμπλο είναι ουσιαστικά η φωνή του συγγραφέα, παγιδευμένη στην εποχή της και στον υπαρξιακό της πόλεμο.
Μετάφραση του Γιάννη Η. Παππά.
Εκδόσεις Καστανιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου