Ο Μπλε Ήλιος ήρθε αυτό το φθινόπωρο να ρίξει τη θέρμη του στις χλωμές μέρες, να λάβει περίοπτη θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, κυρίως, στις καρδιές των αναγνωστών. Γιατί αυτό το νέο μυθιστόρημα του Διονύση Μαρίνου είναι γραμμένο από καρδιάς για την καρδιά! Ένα σύγχρονο, αστικό, ψυχογραφικό έργο τόσο συγκινητικά υπέροχο με τις λέξεις σαν αχτίδες να παρηγορούν, να φωτίζουν σκιές και να δημιουργούν ανταύγειες στο σκοτάδι.
Η Μαριάννα και ο Γεράσιμος είναι πολλά χρόνια παντρεμένοι, σε ένα γάμο συμβατικό, με απεικόνιση ζωής φαινομενικά αξιοζήλευτα τακτοποιημένης πίσω απ' την κλειστή τους πόρτα. Η γνωριμία, το συνοικέσιο, ο γάμος, τα δύο παιδιά, τα βρόγχια της συνήθειας, το ελάχιστο του έρωτα, η ευτυχία σαν μύγα που βουίζει παγιδευμένη σε ποτήρι, η παραίτηση. Δύο διαφορετικοί κόσμοι σε κοινή κενής συναισθημάτων πορεία καταδικασμένη σε εξαντλητικές σιωπές και αδέξιες κινήσεις, οι βουβοί συναγερμοί σωμάτων και αισθήσεων, η σιωπή με δόντια θηρίου καταπίνει ψιθυριστές συλλαβές ανείπωτων φράσεων, η χαρά κομμένη με ψαλίδι σε άνισα κομμάτια σκόρπια στο χρόνο. Και η αγάπη χαμένη σαν κόκκος σκόνης, σαν άηχη κραυγή πάνω από τους πολύβουους δρόμους της Αθήνας της κρίσης και των αλλαγών.
Ο Γεράσιμος νοσηλεύεται στη ΜΕΘ μετά από εγκεφαλικό. Η Μαριάννα, πότε στο πλάι του πότε στο σπίτι, σε απολογισμό με τα "αν", τα "μήπως", τα "γιατί" και τα "ίσως" να στροβιλίζονται σαν χιονονιφάδες στον χειμώνα μέσα της. Και εμφανίζεται σαν ήλιος πίσω από κλειστή κουρτίνα, ο Ιάσονας, ένας νεότερος άντρας. Μια μάχη χάνεται, η μνήμη τυλίγεται στη λήθη, ο βυθός γεμίζει φύκια, η ζωή ξαγρυπνά σε δωμάτιο με κλειδωμένα λόγια και φυλακισμένες επιθυμίες διψώντας για οξυγόνο. Ο Μπλε Ήλιος μεταγγίζει ζεστασιά σε χείλη και μάτια, σε δάχτυλα και χέρια άκαμπτα ανέγγιχτα φωτίζοντας έναν κόσμο καταφάσεων. Πάντα ένα σύννεφο θα απλώνει δίχτυα, θα πνίγει στη βροχή τα "ναι" και τους πόθους.
Ψυχολογική εμβάθυνση, τρυφερότητα, ρεαλισμός, μεστή ποιητική γραφή και κομψότητα λόγου. Λίγοι οι Έλληνες άντρες συγγραφείς που κατάφεραν να δημιουργήσουν τόσο ακέραια και με ακρίβεια μια γυναίκα ηρωίδα εισχωρώντας στα τρίσβαθα της θηλυκής ψυχοσύνθεσης. (Σίγουρα αναφέρω τον Βασίλη Αλεξάκη με την Ελένη στο θρυλικό Τάλγκο.) Ο Διονύσης Μαρίνος έχει αποδείξει την ικανότητά του να αφουγκράζεται ρωγμές και να μετατρέπει το καθημερινό κι ανθρώπινο σε υψηλής ποιότητας ποίηση και πρόζα. "Μπλε Ήλιος" σαν απρόσμενο θαύμα, για τη ζωή - ξηλωμένο ρούχο που ξαναφτιάχνεται.
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου